Οδηγούμε Opel Ascona C: Κλασικό όχι, σημαντικό ναι

Σας το λέμε από τώρα, για να ξέρετε: Το αυτοκίνητο αυτό ποτέ δεν θα γίνει ποτέ κάποιο κλασικό κομμάτι, γιατί ένα κλασικό οικογενειακό κουρσάκι που κατασκευάστηκε σε πολλές χιλιάδες αντίτυπα δεν θα μπορούσε ποτέ να περάσει στη φαντασία μας και από εκεί να αποκτήσει κλασικό status. Αντίθετα θα περάσει στην ιστορία, σαν μια υποπαράγραφος στη μεγάλη ιστορία της Opel. Γιατί λοιπόν βρίσκεται εδώ; Καλή ερώτηση. Για δύο λόγους, ο πρώτος έχει να κάνει με την σημασία του, γιατί ήταν μόλις το δεύτερο αυτοκίνητο της Opel με κίνηση εμπρός και σηματοδότησε την ολοκληρωτική πλέον επικράτηση της αρχιτεκτονικής αυτής ακόμα και στη μεσαία κατηγορία των οικογενειακών αυτοκινήτων, η οποία ήταν και το τελευταίο σημείο αντίστασης, γιατί απευθυνόταν στη πιο συντηρητική κατηγορία αγοραστών που αδυνατούσε να συμβιβαστεί με το «όλα εμπρός». Ο δεύτερος λόγος που επιχειρήσαμε μια βόλτα ήταν γιατί πολύ σπάνια κανείς έχει τη δυνατότητα να οδηγήσει ένα τόσο καλά συντηρημένο αυτοκίνητο από όλες τις απόψεις. Το «σαν καινούργιο»  σε αυτή εδώ την περίπτωση δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, γιατί το αυτοκίνητο αυτό ήταν καινούργιο!

 

Ιστορία

Ποτέ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ascona αποτέλεσε τη βάση των μεσαίων οικογενειακών αυτοκινήτων του Russelsheim και ήταν η καρδιά της, απευθυνόμενη στην ανερχόμενη αστική τάξη.

Όλα ξεκίνησαν το 1970 όταν με τον κωδικό 1.450 παρουσιάστηκε αρχικά το Opel Manta στις 9 Σεπτεμβρίου (που ήταν μια coupe έκδοση, για να προλειάνει το έδαφος και να βάλει λίγο αλάτι και πιπέρι), για να ακολουθήσει η παρουσίαση του πρώτου Opel Ascona στις 28 Οκτωβρίου, που θα έπαιρνε θέση ανάμεσα στο Kadett και Record, δηλαδή ακριβώς στη καρδιά της αστικής τάξης που όλο και αναβαθμίζονταν.

Να πούμε πάντως εδώ ότι το όνομα Ascona, που είναι ένα πολύ «μοδάτο» θέρετρο στη λίμνη Ticino της Ελβετίας, είχε ξαναχρησιμοποιηθεί πρώτη φορά το 1950 σε μια ειδική έκδοση του Record P1 και αργότερα το 1968 στη καρότσα του Kadett B, που φορούσε τον μεγάλο κινητήρα των 1,7 λίτρων.  

Το πρώτο Ascona A πάντως ήταν ένα καθόλα συμβατικής σχεδίασης αυτοκίνητο τριών όγκων με κινητήρα εμπρός και κλασικά κίνηση πίσω, έχοντας όμως πάντα να αντιμετωπίσει και ανάλογο ανταγωνισμό στο πρόσωπο του Ford Taunus/Cortina.

Το Ascona A παρέμεινε σε παραγωγή μέχρι το 1975 και συνολικά πούλησε 692.000 αντίτυπα. Οι κινητήρες του που ήταν τοποθετημένοι πάντα κατά τον διαμήκη άξονα άρχιζαν από τα 1,2 λίτρα και ανέβαιναν μέχρι τα 1,9 αποδίδοντας από 60 ίππους, έως 90. Οι κινητήρες ήταν πάντα τετρακύλινδροι με εκκεντροφόρο επικεφαλής και αν και δεν ήταν ότι πιο μοντέρνο σχεδιαστικά, κατάφεραν να δώσουν στον Walter Rohrl το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ράλι του 1974.

Η επόμενη γενιά ως Ascona B παρουσιάστηκε στην Έκθεση της Φραγκφούρτης του 1975 με νέα σχεδίαση, πάντα με κλασική αρχιτεκτονική με τους κινητήρες όμως πλέον να εγκαταλείπουν τα καρμπυρατέρ για την ηλεκτρονική ανάφλεξη L-Jetronic της Bosch. Επίσης προστέθηκε κινητήρας δύο λίτρων, καθώς και πετρελαίου 2,1 λίτρων.

Τo 1981 ήταν η χρονιά που όλα άλλαξαν. Η κίνηση μεταφέρθηκε εμπρός και ήταν μόλις το δεύτερο αυτοκίνητο της Opel, που ακολουθούσε αυτή την αρχιτεκτονική, μετά την παρουσίαση του Kadett D το 1979.

Κατασκευάστηκε στο Russelsheim καθώς και στο Luton της Αγγλίας πάντα με το όνομα Vauxhall Cavalier, όμως τώρα πλέον οι αλλαγές είχαν περιοριστεί στο σήμα. Μάλιστα για μερικούς ψήφους έχασε τον τίτλο του Αυτοκινήτου της Χρονιάς από το Renault 9. Απέκτησε και σχεδίαση hatchback ονομαζόμενο CC και οι κινητήρες παρέμειναν με ένα εκκεντροφόρο επικεφαλής, αλλά ήταν αναβαθμισμένοι.  

Η παραγωγή του θα τερματιστεί το 1988 και θα αντικατασταθεί από το Vectra.

 

Στο τιμόνι

Σίγουρα οι νεότεροι δεν θα μπορέσετε ποτέ να καταλάβετε την σημασία του αυτοκινήτου αυτού το 1985. Γιατί σήμερα μπορεί να φαίνεται συνηθισμένο, όμως εκείνες τις ήμερες ήταν η προσωποποίηση του πλούσιου εξοπλισμού, ήταν ότι περισσότερο μπορούσε να ζητήσει κανείς στα πιο τρελά του όνειρα.

Και πρώτα από όλα να αναφερθούμε στον κινητήρα που έφτανε τα 1,6 λίτρα, κάτι που αυτόματα το τοποθετούσε στην κορυφή των οικογενειακών αυτοκινήτων, όταν όλοι οι υπόλοιποι θα έπρεπε να… σέρνονται με 1,2 λίτρα. Βλέπετε από τότε οι χαρτογιακάδες αυτής της χώρας δεν μπορούσαν να κατανοήσουν ορισμένα πολύ βασικά, καταδικάζοντας τους πολίτες εκείνων των ημερών σε παρίες. (Όχι ότι δηλαδή αργότερα κατάλαβαν τίποτα, αλλά λέμε!) Με 75 ίππους ήσουν ο βασιλιάς των δρόμων και οι προσπεράσεις ήταν παιχνιδάκι.

Και πρέπει να πούμε ότι μπορεί να μην μας εξέπληξε με τις επιδόσεις του, αλλά η ροπή του είναι εξαιρετική, τραβά θετικά από χαμηλά και δεν κομπιάζει, χωρίς νεκρές περιοχές. Με λίγα λόγια δεν υστερεί τω υπολοίπων μοντέρνων τετράτροχων στην καθημερινή χρήση. Το κιβώτιο ταχυτήτων πάλι είναι λίγο ασαφές (και λόγο χιλιομέτρων), με πάντα το χαρακτηριστικό «τραβηχτό» κουμπί της Opel για την όπισθεν, αλλά γενικά ευκολόχρηστο 

Οι αναρτήσεις τέλος είναι μοντέρνες με ΜακΦέρσον εμπρός, αν και γενικός μαλακές, όπως επίτασσε ο γενικότερος οικογενειακός του χαρακτήρας και τα φρένα ικανοποιητικά, ακόμα και με τα σημερινά δεδομένα, φορώντας δισκόφρενα εμπρός με υποβοήθηση.

Ας έρθουμε λοιπόν στον εξοπλισμό, μόνο και μόνο για να αναφέρουμε ότι η έκδοση CD ήταν η κορυφαία σε επίπεδο, αρχίζοντας από το μεταλλικό χρυσαφί χρώμα που έδενε με τις αλουμινένιες ζάντες, τους ομοιόχρωμους προφυλακτήρες και το εσωτερικό πίνακα οργάνων (μαζί με κεντρική κονσόλα που διέθετε θήκες για κασέτες) για να καταλήξει στις βελούδινες ταπετσαρίες. Στο αυτοκίνητο υπάρχουν τα πάντα σε επίπεδο εξοπλισμού, ακόμα-ακόμα ρυθμιζόμενο τιμόνι και εσωτερικά τοποθετημένη κεραία πάνω στο εμπρός τζάμι!.   

Τέλος  να αναφέρουμε μερικά διαδικαστικά όπως τις διαστάσεις του που ήταν 4,366Χ1,668Χ1,395μ. με το μεταξόνιο 2,574μ. ζυγίζοντας από 1.000 κιλά. Και όμως παρά τις περιορισμένες διαστάσεις του, που σήμερα αντιστοιχούν σε οικογενειακό χαμηλότερης κατηγορίας, το Ascona χάρη στις λεπτές πόρτες και καθίσματα μπορεί να καθίζει πολύ άνετα τέσσερα άτομα με μεγάλο χώρο αποσκευών, αν και το κατώφλι για το φόρτωμα είναι ψηλά.

 

Σημαντική λεπτομέρεια

Το αυτοκίνητο αυτό ανήκε σε άνθρωπο της ελληνικής αντιπροσωπείας της Opel και έγινε ειδική παραγγελιά στο εργοστάσιο, ενώ σε όλα του χρόνια δεν του έλλειψε η αγάπη. Κάτι που φαίνεται με τη πρώτη ματιά, αφού το αυτοκίνητο ΕΙΝΑΙ καινούργιο. Δεν μπορέσαμε λοιπόν να αντέξουμε τον πειρασμό.

Είπαμε, δεν θα πάρει ποτέ το status του κλασικού, αλλά αποτελεί ένα πολύ σημαντικό ενδιάμεσο κρίκο σε μια δεκαετία που όλα άλλαζαν στην αυτοκινητοβιομηχανία, ή οποία πια αναδυόταν σε κεντρικό παίκτη της παγκόσμιας οικονομίας.