MG Midget: Summer time classic

Ποτέ δεν έκαψε καρδιές και ποτέ δεν αναγνωρίστηκε σαν ένα καθαρόαιμο σπορ αυτοκίνητο. Μπορεί να ήταν ανοιχτό, μπορεί να ήταν διθέσιο, αλλά ποτέ δεν χαρακτηρίστηκε… αθλητικό! Όμως τώρα, καθισμένος στο χαμηλό κάθισμα, με το σχεδόν κάθετο τιμόνι εμπρός σου, με το αέρα να σου φυσάει τα μαλλιά και όλα τα βλέματα στραμμένα στο κόκκινο χρώμα, καταλαβαίνεις γιατί το Midget αγαπήθηκε! Και μάλιστα τόσο πολύ ώστε να πουλήσει 226.000 αντίτυπα! Εδώ βέβαια θα πρέπει να κάνουμε μια παρένθεση για να αναφέρουμε ότι εκείνες τις ημέρες, στην αρχή της δεκαετίας του ’60, τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά από σήμερα. Η μεγάλη αστική τάξη που πλέον είχε αρχίσει να γίνεται πολυπληθής, διεκδικούσε το μερίδιο της στην αυτοκίνηση. Όμως ακόμα υπήρχαν στεγανά, όπως η πολυτέλεια του «ανοιχτού» η οποία ήταν ακόμα πέρα από τα όνειρα και τις δυνατότητές του νέο-αστού. Η ανάγκη βέβαια για μια εκδρομή στο περίφημο αγγλικό «country-side» πάντα υπήρχε, το «weekend» έγινε τρόπος ζωής και έτσι άρχισε να δημιουργείται μια αρχικά μικρή, αλλά όλο αυξανόμενη αγορά για φτηνά σπορ αυτοκίνητα. Το πρωταρχικό δεν ήταν πλέον αυτή καθαυτή η αυτοκίνηση, αλλά σημασία είχε και το στυλ με το οποίο γινόταν. Αυτό ώθησε όλους σχεδόν τους mainstream κατασκευαστές να ασχοληθούν με τη νέα αυτή κατηγορία αγοραστών, κατά πλειοψηφία νέων, που ήταν το αποτέλεσμα του μεταπολεμικού baby-boom. Δηλαδή της δυναμικής αύξησης των γεννήσεων μετά τον πόλεμο. Τη δεκαετία του ’60 τα «μεταπολεμικά μωρά» ήταν πλέον έτοιμα να μπουν στην κατανάλωση! Χρήματα πολλά βέβαια δεν υπήρχαν, υπήρχε όμως διάθεση.

Οι γενιές
Το Midget Mk1 (1961-1964) δεν ήταν κάτι περισσότερο από ένα μεταλλαγμένο αισθητικά Austin-Healey Sprite. Απλοϊκό σαν σύλληψη, αλλά με καθαρές γραμμές που με τα χρόνια πέρασε στη σφαίρα του κλασικού. Αρχικά, ο παλιός κινητήρας A-series με τον εκκεντροφόρο στο πλάι των μόλις 948 cc απέδιδε 46 ίππους, αλλά τον Οκτώβριο του 1962 ο κυβισμός ανέβηκε στα 1.098 cc και οι ίπποι στους 56. Εξακολουθούσαν βέβαια να μην υπάρχουν εξωτερικά χερούλια στις πόρτες και η… θερμάστρα ήταν στα extra. Το Mk2 έζησε από το 1964 έως το 1966. Οι διαφορές ήταν στις πόρτες με παράθυρα που ανεβοκατέβαιναν, ενώ ο κινητήρας αναβαθμίστηκε στους 59 ίππους. Ακολούθησε το Mk3 από το 1966 έως το 1974 με τον κινητήρα να μεγαλώνει στα 1.275 cc, προερχόμενος από το Mini Cooper S. Αλλά προς απογοήτευση όλων, απέδιδε 65 ίππους αντί των 75 του Mini. Σχεδιαστικά, η αναδιπλούμενη οροφή δεν αποσπόταν και ήταν πολύ πιο εύκολη στη λειτουργία της. Από το 1974 ως MG Midget 1500 προσπάθησε να κατακτήσει την αγορά των ΗΠΑ. Ο κινητήρας αντικαταστάθηκε από τον 1.5 του Triumph Spitfire, με τους ίππους πάντως να παραμένουν στους 65. Το τελευταίο αυτοκίνητο κατασκευάστηκε στις 7 Δεκεμβρίου του 1979. Στα χρόνια της ζωής του αγαπήθηκε από τους νέους, λόγω της χαμηλής του τιμής, αλλά απέκτησε πιστό κοινό και εκατοντάδες μετατροπές, με αποτέλεσμα σήμερα να είναι ένα από τα classic με μεγάλη ποικιλία ανταλλακτικών.

On the road

Οδηγικά, το Midget σου επιβάλει το ρυθμό του. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να το παλεύεις και να προσπαθείς να το πείσεις να κάνει πράγματα που δεν θέλει. Και τι είναι αυτό που θέλει; Θέλει τον ρυθμό του που δεν είναι γρήγορος, αλλά σβέλτος. Το τιμόνι προσφέρει πολύ καλή επικοινωνία, τα φρένα δεν κουράζονται εύκολα, αλλά η θερμοκρασία στην καμπίνα ανεβαίνει αισθητά. Το κιβώτιο ταχυτήτων έχει την ιδιαιτερότητά του στη 3η σχέση και χρειάζεται γενικώς τον χρόνο του, αλλά αυτό δεν σε προβληματίζει γιατί το Midget δεν είναι ένα καθαρόαιμο σπορ διθέσιο που θα θες να το κυνηγήσεις! Αντίθετα, θα το χαρακτηρίζαμε σαν ένα αυτοκίνητο αναψυχής που προσφέρει τόνους χαρακτήρα και ποτέ δεν γίνεται δύστροπο. Διαθέτει αυτή τη γλυκιά, mellow θα την περιγράφαμε αίσθηση που το ξεχωρίζει σαν το ιδανικό αυτοκίνητο του weekend. Ειδικά το Midget της βόλτας μας, που ήταν μια «nut & bolt» αναπαλαίωση (ιδιαίτερα σχολαστική) με αρκετά after-market καλούδια που το βελτίωσαν σημαντικά, σε ότι έχει να κάνει με την καθημερινή του λειτουργία και τις επιδόσεις του. All-time, summer classic!