Μη μου τα τέλη τάραττε!

Εν αναμονή της ανακοίνωσης των νέων τελών κυκλοφορίας, ένα ακόμη σενάριο βλέπει το φως της διαδικτυακής πραγματικότητας και προτού γίνει refresh της σελίδας οι «ειδικοί» επί των θεμάτων αυτοαναιρούνται και φυσικά ενημερώνουν αποπροσανατολίζοντας.

Όταν κοπάσει ο κουρνιαχτός και γκουγκλάρει κανείς τη φρασή «τέλη κυκλοφορίας 2016» είναι βέβαιο ότι στην οθόνη θα ανέβουν ψηλά στην αναζήτηση μια σειρά από σενάρια που προφανώς έπεσαν έξω ή απλά αναπαρήγαγαν κατευθυνόμενους φόβους ώστε να σφίξει κι άλλο το στομάχι όποιου κατέχει αυτοκίνητο ή τυχόν έχει τις πινακίδες φυλαγμένες στο ράφι της εφορίας. Γκουρού της φοροτεχνικής και «μυρωδιάδες» επί των θεμάτων του αυτοκινήτου περιφέρουν την άποψή τους και οι social φίλοι τούς θυμιατίζουν στον ίδιο τόνο: «πες τα ρε μάγκα», «είσαι ο μόνος που τα γράφει», «δώσε πόνο» και άλλες τέτοιες χαριτωμενιές.

Βέβαια το γεγονός ότι το Υπουργείο Οικονομικών δεν έχει ξεκαθαρίσει τις θέσεις του ώστε να ελαττώσει το κλίμα της αβεβαιότητας, είναι από μόνο του αντικείμενο ψυχιατρικής μελέτης, ή αποτελεί σχέδιο δημιουργικής ασάφειας για να κλείσει ο διαρκής προϋπολογισμός αντλώντας τάχα από το αυτοκίνητο το ποσό που θα σφραγίσει τη μαύρη τρύπα. Προφανώς δεν μπορεί το αυτοκίνητο να σηκώσει άλλο φοροδοτικό βάρος αφού είναι σχεδόν βέβαιο ότι το πλάνο είσπραξης θα καταρρεύσει. Έτσι, προτού ξεφτιλιστεί εντελώς η κατάσταση, πρέπει να μπει ένα τέλος στο σήριαλ με το …τέλος (κυκλοφορίας).

Η πρακτική της απαλλαγής από την πληρωμή τελών κυκλοφορίας για τα αυτοκίνητα με εκπομπές κάτω από 100gr/km ήταν μια απόφαση που πάρθηκε στο ένδοξο παρελθόν της Πράσινης Ανάπτυξης όταν επρόκειτο η Ελλάδα να γίνει μια Δανία του Νότου αλλά μας μπλόκαρε το ΔΝΤ. Και από τότε δόθηκαν πολλές εκλογικές μάχες, περάσανε πολλά Eurogroup και άλλα τόσα Euro-working Group και οι εφαρμοστικοί νόμοι γέμισαν πολλά Φύλλα από την Εφημερίδα της εκάστοτε Κυβερνήσεως. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το κάθε λογής τέλος είναι ανταποδοτικό οικονομικό βάρος που καταβάλλεται από τον πολίτη που επιδιώκει να απολαύσει συγκεκριμένη και ειδική αντιπαροχή εκ μέρους του Κράτους. Μάλιστα σύμφωνα με τον ορισμό δεν απαιτείται η χρήση της υπηρεσίας αλλά αρκεί η ύπαρξη και ετοιμότητα του αρμόδιου φορέα για την παροχή της υπηρεσίας.

Δηλαδή ο κάτοχος ενός οχήματος θα πρέπει να καταβάλει ένα εύλογο κι αναλογικό ποσό προκειμένου το κράτος να κατασκευάζει και συντηρεί τους δρόμους, να τους αστυνομεύει ώστε οι οδηγοί να σέβονται τον ΚΟΚ και πλήθος άλλα πράγματα προκειμένου η παροχή προς τους πολίτες να είναι ισοδύναμη. Κι αυτή η ισοδυναμία να εφαρμόζεται στην Ελλάδα που όλοι γνωρίζουμε… Παρερμηνεύοντας την ισοδυναμία αυτή δημιουργήθηκε η φάμπρικα των 99 γραμμαρίων ανά χιλιόμετρο που δίνει το απαλλακτικό των τελών αφού η περιβαλλοντική ευσυνειδησία έρχεται ως αντιστάθμισμα στις λοιπές επιβαρύνσεις που ούτως η άλλως προκαλεί ένα ΙΧ που κυκλοφορεί κανονικά όπως και τα υπόλοιπα λιγότερο «πράσινα» αυτοκίνητα. Το πραγματικό κίνητρο για την αγορά αυτοκινήτου με χαμηλές εκπομπές CO2 είναι κατά βάση η μικρότερη κατανάλωση. Κι αυτό από την πλευρά του καταναλωτή, γιατί τα οφέλη του κράτους διίστανται, καθώς αν μειωθεί η κατανάλωση οι φόροι από τα καύσιμα που μπαίνουν στα ταμεία ελαττώνονται, ενώ η εξάρτηση από τις εισαγωγές καυσίμων είναι μικρότερη πράγμα επίσης επιθυμητό για το κράτος μας. Με δεδομένο ότι ο στόχος των εσόδων από το αυτοκίνητο είναι συγκεκριμένος, κάθε απόπειρα αναδιανομής των βαρών είναι ριψοκίνδυνη. Ούτως η άλλως δεν υπάρχουν καταχωρημένα στοιχεία που να συνδέουν την αξία ενός αυτοκινήτου και να τη μετατρέψουν σε ανάλογα τέλη κυκλοφορίας ώστε ο κάτοχος ακριβού αυτοκινήτου να πληρώνει περισσότερα, ώστε η «αριστερή» κυβέρνηση να ικανοποιήσει την ιδεολογικής της ταυτότητα. Έτσι μοιραία θα πάμε στη γνώριμη μπακαλική μέθοδο της ηλικίας σε συνδυασμό με τον κυβισμό και τις εκπομπές CO2. Η ελάφρυνση των τελών στα παλαιότερα και μεγάλου κυβισμού αυτοκίνητα είναι αναγκαία καθώς αυτά κατά κύριο μπαίνουν σε καθεστώς ακινησίας. Αν τώρα σε αντιστάθμισμα θα πρέπει να πληρώσουν τέλη όσα απαλλάσσονταν την τελευταία πενταετία μπορεί να δικαιολογηθεί τουλάχιστον με γνώμονα το γεγονός ότι χρησιμοποιούν παρόμοιες παροχές συγκριτικά με τα δίδυμα αδέλφια τους που εκπέμπουν 40 περισσότερα γραμμάρια ανά χιλιόμετρο διοξείδιο του άνθρακα. Αυτό θεωρείται μια καραμπινάτη αλλαγή πλεύσης και εξαπάτησης του πολίτη, αλλά δεν θα είναι ούτε η πρώτη φορά που συμβαίνει, αλλά ούτε και η τελευταία. Ας απολαύσουμε υπεύθυνα!