Keep Walking

Η Έκθεση της Φρανκφούρτης όλα αυτά τα χρόνια (και είναι πολλά) έχει στοιχειώσει όλη μου τη ζωή, σηματοδοτώντας κάθε δύο χρόνια τη δημοσιογραφική μου ζωή, αφού οριοθετεί με την παρουσία της τα σημαντικότερα μοντέλα στην παγκόσμια αυτοκινητοβιομηχανία.

Από την δεκαετία του 80’ παρακολουθώ την εξέλιξή της και την αύξηση των χιλιομέτρων που θα έπρεπε να διανύω κάθε φορά. Έχω παρακολουθήσει την γιγάντωση της από τις αρχικές αίθουσες «5» και «6» (μόνο), να χτίζεται η Galleria και να ξεχειλίζει στις αίθουσες «8» και «9». Έχω διανύσει βήμα-βήμα την κατασκευή της «via mobile» και έχω μείνει έκπληκτος μπροστά στην αρπαγή του Festhalle και του Forum από την Mercedes-Benz! Τον αντιπερισπασμό της Audi που έστησε τον δικό της εκθεσιακό κέντρο στον υπαίθριο χώρο (Agora) και τέλος την έκπληξη BMW, που… κατέκτησε την αίθουσα «11». Αυτοί οι τρείς άλλωστε ήταν οι κυρίαρχοι και της φετινής 64^ης Έκθεσης, υποβιβάζοντας όλους τους υπόλοιπους κομπάρσους.

Όμως πάνω από όλα έβλεπα τους γερμανούς κατασκευαστές να ανοίγουν το βήμα τους και να  δείχνουν την υπεροχή τους. (Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι παίζουν στο γήπεδό τους, απευθυνόμενοι στην τοπική τους αγορά.) Τους έβλεπα να προχωρούνε, να ωριμάζουν, να εξελίσσονται, να σχεδιάζουν και να παρουσιάζουν όλο και πιο όμορφα προϊόντα!

Και εγώ τι; Παρίας σε όλα αυτά, όλα αυτά για μένα, αλλά χωρίς εμένα. Πάντα σαν ένας απλός θεατής/καταναλωτής, αλλά ποτέ σαν συμμετέχον/δημιουργός. Πίκρα πολύ πίκρα, που φέτος ήταν ακόμα πιο έντονη. Προερχόμενος από χώρα καταχρεωμένη, που ήταν κάθε μέρα πρώτη είδηση στα δελτία ειδήσεων, όλο Griehenland και Griehenland ήταν και που δεν κατασκευάζει ούτε καρφίτσα, αισθανόμουν παρείσακτος. Ξαφνικά ο σάκος μου είχε γίνει πιο βαρύς. Έβλεπα όλο αυτό τον κόσμο να μιλά, να ανταλλάσει απόψεις, γνώμες, να χαίρετε το αυτοκίνητο και εγώ σκεφτόμουν τη μιζέρια που με περίμενε με το πρώτο βήμα μου στο Ελ. Βενιζέλος. Ξαφνικά κουράστηκα.

Ήμουν εκεί όταν τα αεροπλάνα έπεσαν πάνω στους δίδυμους πύργους, θυμάμαι την παγωμάρα που είχε πέσει. Ήμουν εκεί στην κρίση, την κατάθλιψη και τώρα ήμουν εκεί στην ανάκαμψη. (Τελικά όλα κύκλους κάνουν.) Ανάκαμψη για τους άλλους, γιατί για μένα Γολγοθάς.

Ζαλώθηκα λοιπόν τις φωτογραφικές και άρχισα το περπάτημα. Όμως αυτό πιο εύκολα λέγεται παρά γίνετε, γιατί αν και οι μέρες της αποστολής μας προβλέπονταν να συμπέσουν με τις ημέρες αφιερωμένες στους δημοσιογράφους και στους ανθρώπους των εταιρειών, το πλήθος τους ήταν τόσο πολύ που πραγματικά στριμωχνόσουν για να κάνεις τη δουλειά σου. Τόσο ήταν το ενδιαφέρον, μόνο που υπό αυτές τις συνθήκες δουλειά δεν γίνεται, εννοώ δημοσιογραφική. Κάτι πρέπει να γίνει γι’ αυτό.

Πάντως παρά την γενικότερη ανάκαμψη μην νομίζετε ότι δεν υπήρχαν και απώλειες, γιατί τις Nissan και Mitsubishi, μαζί με την αναμενόμενη απουσία των Saab και Daihatsu, δεν τις είδαμε πουθενά.

 

Η έκθεση

Εμπρός ακριβώς στην είσοδο ο κυκλικός θόλος του άλλοτε Festahalle που τώρα είναι ο εκθεσιακός χώρος της Mercedes-Benz. Εξωτερικά είναι ένα απλό κυκλικό κτίριο στο χρώμα του τούβλου, αλλά εσωτερικά έχει διαρρυθμιστεί σε ένα πενταόροφο χώρο με κεντρικό αίθριο και γύρω-γύρω μπαλκόνια για τα εκθέματα. Πάντως παρά τον εντυπωσιακό χώρο και τα 125 χρόνια της εταιρείας το μόνο πραγματικό έκθεμα που μας ενδιέφερε ήταν η νέα πιο χαμηλή B-Class. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ενδιαφέρον, γιατί ο κόσμος είχε γεμίσει ασφυχτικά τον χώρο για να ακούσει τον λόγο του Dieter Zetsche, σχετικά με τα επόμενα 125 χρόνια της εταιρείας!

Αν έστριβες δεξιά έμπαινες στο Forum, που παλαιότερα θα ήταν η είσοδος του Festhalle, στο οποίο τώρα ανήκε στην Smart με αστέρι της, το νέο της ηλεκτροκίνητο αυτοκίνητό της.

Ακριβώς απέναντι το κυκλικό περίπτερο της Audi που έχει καταλάβει τον υπαίθριο χώρο της Agora. Σίγουρα κλέβει την παράσταση με πραγματικά αυτοκίνητα να κόβουν βόλτες πάνω σε διαδρομή που περνά μέσα και έξω από το περίπτερο. Αυτό βέβαια μείωσε τον εσωτερικό χώρο για τα εκθέματα, που ήταν στριμωγμένα, αλλά ο θαυμασμός για το προκλητικό του όλου εγχειρήματος σίγουρα άξιζε τον κόπο. Το ηλεκτροκίνητο Urban Spyder πάντως αν και πρωτότυπο ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα για την μετακίνηση μέσα στις πόλεις.

Η «λεωφόρος» που ενώνει όλες τις αίθουσες είναι γεμάτη από φαγάδικα κάθε είδους, από τα πολύ γνωστά λουκάνικα, μέχρι τα πολύ δημοφιλή κεμπάπ (όπως παρατηρήσαμε), παιχνιδάδικα, αλλά και χώρους επιδείξεων. Ευκαιρία και για την συνηθισμένη παράταξη από μεγάλα οχήματα, τρέιλερ, και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Μαζί φυσικά με την αστυνομία, τον στρατό και την πυροσβεστική που ποτέ δεν απουσιάζει.

Επίσης υπήρχαν και θεματικές αίθουσες, όπως για κλασικά αυτοκίνητα και για τα ηλεκτροκίνητα.

Όλα αυτά παράλληλα με τις παρουσιάσεις των νέων μοντέλων, που μπορεί να μην ήταν «χωλιγουντιανού» επιπέδου, όπως άλλοτε, αλλά ποτέ δεν παραλείπουν κάποιο μπαλέτο ή τον Asimo, όπως συνηθίζει η Honda, ή εν είδη happening τον πολύ «κουλαριστό» μυστακοφόρο μηχανικό που στο περίπτερο της Chevrolet που συναρμολογούσε ένα V8 κινητήρα.

Παράπονο; Ναι είχαμε παράπονο, το φαγητό που άλλοτε προσφέρονταν πλουσιοπάροχα, τώρα ήταν είδος υπό εξαφάνιση. Νερό, πολύ νερό, άντε και κανένας καφές και μόνη παρηγοριά γεύσεως οι χυμοί που πρόσφερε η Suzuki. Που τα «σάκε» και το «σούσι» της Daihatsu; Πέρασε και αυτό στην ιστορία.

Τέλος πάντων, συνεχίζουμε. Ακριβώς απέναντι από το κεντρικό περίπτερο της Audi στον πρώτο όροφο όλο το γκρουπ της VW (SEAT, Skoda, Bentley, Bugatti και Lamborghini) μαζί με την φίλη Porsche. Εδώ ήταν το Up το αστέρι, που χωρίς να είναι κάτι το εντυπωσιακό, είμαστε σίγουροι ότι θα αποτελέσει μια μεγάλη εμπορική επιτυχία, γιατί όπως άλλωστε όλα τα αυτοκίνητα της VW είναι αυτό ακριβώς αυτό που πρέπει. Όσο για την νέα 911 (βλέπε 991) γινόταν το αδιαχώρητο.

Ακριβώς η αντίθετη κατάσταση στον επάνω όροφο. Ελάχιστοι οι ενδιαφερόμενοι στις Renault, Dacia, Mazda, Kia και Suzuki. Κρίμα, γιατί η Renault είχε μια σειρά από πολύ ενδιαφέροντα πρωτότυπα, μαζί με το ηλεκτροκίνητο αυτοκίνητο πόλης και το ολοκαίνουργιο Twingo, ενώ στη Suzuki μπορούσες να δεις το ανανεωμένο Swift.

Από την άλλη πλευρά της Agora, η αίθουσα «6» ήταν κατειλημμένη από το Group Fiat. Αστέρι εδώ η Alfa Romeo 4C, το Fiat Panda και οι τρομερές ξανθές! Δεν θα ήθελα όμως να αναφερθώ στην συνεργασία των ιταλών με τους αμερικάνους και τα αυτοκίνητα που παρουσιάζουν με τα «mixed σήματα» που εκπέμπουν, μπερδεύοντας μάσκες και κουλτούρες! Περπατάς αρκετά, περνάς κάτω από τον αυτοκινητόδρομο και φτάνεις στην αίθουσα «8» με Citroen, Opel, Peugeot, Subaru, Lexus και Toyota. Οι Ιάπωνες είχαν το ολοκαίνουργιο Yaris και το (επιτέλους παρουσιάστε το επίσημα) FT-86 IΙ, ενώ οι Γερμανοί περιορίστηκαν στο Zafyra. Ευχάριστη σχεδιαστική έκπληξη ήταν το DS5 της Citroen που διέθετε και υβριδική έκδοση και που δείχνει ότι και πάλι βρίσκει τον δρόμο της.

Περνάς την Galleria για την μάλλον στριμωγμένη αίθουσα «9» όπου οι Honda, Volvo, Ford και Chevrolet, που μάλλον δεν ξόδεψαν πολλά χρήματα για τα περίπτερά τους. Το νέο Civic κάνει ακόμα ένα σχεδιαστικό πείραμα και η Volvo προχωρά και αυτή σε υβριδικές λύσεις με την Ford να επενδύει σε γρήγορες, βλέπε ST, εκδόσεις.

Και τέλος το κερασάκι στη τούρτα, ο χώρος της BMW που ήταν πραγματικά κάτι το άλλο. Και εδώ υπήρχε περιμετρικός αυτοκινητόδρομος, αλλά ήταν όλος εσωτερικός, και υπερυψωμένος. Και επειδή οι διαστάσεις του περιπτέρου ήταν μεγαλύτερες από αυτόν της Audi, τα εκθέματα δεν ήταν στριμωγμένα. Η νέα «σειρά 1» ήταν εκεί, αλλά και όχι η νέα «τριάρα».

Το «64» ήταν μια καλή χρονιά!