ΔΟΚΙΜΗ: Ducati Scrambler Icon

με μια ματιά

Ένα ιστορικό όνομα για την Ducati επαναδραστηριοποιείται και ορίζει την εισαγωγή στο στιλ και το καλωσόρισμα στην οικογένεια της Ducati

Καρατιμόνα, στρογγυλό φανάρι, ρεζερβουάρ σταγόνα και ένα αερόψυκτο μοτέρ να σείεται κάτω από τα πόδια σου. Η αγνή μορφή μοτοσυκλετισμού κάπως έτσι ξεκινά, καντάρια χρόνια πριν, τότε που πλαίσια και αναρτήσεις στις περισσότερες περιπτώσεις απλά εκπροσωπούσαν τους όρους χωρίς την ουσιαστική σημερινή σημασία. Ο κινητήρας, όταν δούλευε, το μικρότερο χουνέρι που θα σου έκανε ήταν να σε κεράσει δάκρυα λαδιού, το σημαντικό να μπήξει τα κλάματα πάνω στα μπατζάκια σου και το μεγάλο συχτίρι σε έβρισκε να ανεβοκατεβαίνεις σαν τον αλαφιασμένο πίθηκο επάνω σε μια μανιβέλα από τα μπουκώματα των καρμπυρατέρ. Σήμερα όλα αυτά είναι αντικείμενο αφηγημάτων βετεράνων προς νεοσύλλεκτους, σε στιγμές που ο παλιός μοτοσικλετιστής εξιστορεί και ο νέος ρουφάει γνώσεις από το παρελθόν.

γλυκά

• Σχεδιαστικό στιλ
• Διαχρονικότητα
• Δυνατότητα εξατομίκευσης
• Ευκολία χρήσης οδήγησης
• Στιβαρή και ποιοτική αίσθηση
• Απόδοση κινητήρα
• Οδική συμπεριφορά

ξυνά

• Δυσδιάκριτες ψηφιακές ενδείξεις στο όργανο
• Κατανάλωση 

 

Παρελθόν και μέλλον έσονται εις σάρκα μια

Η υπόθεση Scrambler όμως θα γοητεύσει και τους δυο, με τον έμπειρο να ταξιδεύει ιστορικά στην πρώτη αντίστοιχη Ducati με τον μονοκύλινδρο κινητήρα και τον ενθουσιώδη νέο να απολαμβάνει αυτή την νέο ρετρό λογική και να αδημονεί να καβαλήσει στη σέλα της. Η τάση για πάντρεμα του παλιού με το νέο θα φορεθεί πολύ αν κρίνουμε από το ενδιαφέρον όλων των ηλικιών στην θέα του Scrambler της δοκιμής.
Μια ιστορική αναδρομή που συνδέει την Ducati με την ονομασία Scrambler, μας ταξιδεύει στις αρχές της δεκαετίας του 1960, τότε που εν μέσω οικονομικών προβλημάτων οι Ιταλοί πείθονται από τον Αμερικάνο εισαγωγέα της φίρμας για την εμπορική άνθηση των μοτοσυκλετών μικτής χρήσης. Η μονοκύλινδρη Ducati έκανε το ντεμπούτο της το 1962 σαν 250, τρία χρόνια αργότερα ανέβηκε στα 350 και στην δύση της δεκαετίας βγήκε το μεγαλύτερο με την ονομασία 450. Η καριέρα των Scrambler κράτησε μέχρι το 1974 όπου και αποσύρθηκαν από την παραγωγή της Ducati με την τελευταία να βρίσκεται επικεντρωμένη εκείνη την εποχή στα καινούργια της V2.
H Scrambler 450 του 1969 αποτελεί και πηγή έμπνευσης για την σύγχρονη Scrambler, που παντρεύει την τότε απλότητα της εποχής και γαρνίρει το μποέμ στιλ με σύγχρονες πινελιές. Όλα αυτά περιτριγυρισμένα από το σήμα κατατεθέν της Ducati, τον αερόψυκτο V2 σε χωρητικότητα 803 cc και να πως με βασικά πράγματα απλώνεις το κοινό σου και το κάνεις να ξερογλείφεται. Δεν χρειάζονται εξωτικά υλικά, εξωπραγματικές ιπποδυνάμεις-αναρτήσεις, διαστημικοί κινητήρες και πλαίσια για να γοητεύσεις, πάρα μόνο συναίσθημα. Αυτό καταφέρνει να κεντρίσει η σύγχρονη Scrambler και σε κάνει να μην θέλεις να ξεκολλάς τα μάτια σου από πάνω της. Μικροκαμωμένη σε διαστάσεις αλλά και μυώδης είναι τόσο μοτοσυκλέτα όσο χρειάζεται κανείς. Τόσο για να κάνει ο άγουρος μοτοσικλετιστής την εισαγωγή του στον μαγικό δίτροχο κόσμο, όσο και για να ξεμπουχτίσει ο μυημένος. Μια αποτοξινωτική μοτοσυκλετιστική ένεση που θα σε βάλει επάνω στη σέλα και θα βολτάρεις για την βόλτα! Πριν όμως βιαστεί να κατηγορήσει κάποιος την Scrambler για δήθεν και ότι εξυπηρετεί το θεαθήναι να θυμίσουμε ότι πρόκειται για μια σύγχρονη μοτοσυκλέτα.
Η εμφάνιση είναι μεν νοσταλγική, όμως η ματιά στη λεπτομέρεια φέρνει στη επιφάνεια φώτα LED (μόνιμα αναμμένη η περίμετρος του στρογγυλού προβολέα), θύρα USB κάτω από τη σέλα και ένα παράκεντρα τοποθετημένο κυκλικό όργανο με shift light και πλήθος άλλων ψηφιακών ενδείξεων. Φυσικά το ABS της Bosch (9.1) είναι στάνταρ όπως και η ακτινική 4πίστονη δάγκανα της Brembo στον μοναδικό δίσκο εμπρός των 330 mm που μαζί με τον πίσω των 245 mm που επιβραδύνει από μονού εμβόλου δαγκάνα συμπληρώνουν τα αξιόλογα φρένα. Ένα 41 mm ανάποδο πιρούνι χωρίς ρυθμίσεις και ένα σχεδόν παράλληλα τοποθετημένο γειτονικά στην αριστερή γάμπα του αναβάτη αμορτισέρ της Kayaba αναλαμβάνουν να διατηρήσουν το γόητρο της Ducati ψηλά σε επίπεδο συμπεριφοράς. Κάτι βέβαια που οφείλει και στο ατσάλινο χωροδικτύωμα που χρησιμοποιεί τον αερόψυκτο V2 ως ενεργό μέρος του. Ο κινητήρας προέρχεται από τον 796 των Monster και Hypermotard και είναι ο τελευταίος των Μοϊκανών σε αερόψυκτη μορφή στην γκάμα της Ducati.      

 

Βόλτα για τη βόλτα…

Πάνω στη σέλα νιώθεις άνετα χωρίς να κάθεσαι ψηλά, αντιθέτως μάλιστα η πρόσβαση απευθύνεται σε ποικιλία αναστημάτων. Οι ψηλότεροι δεν θα νιώσουν να κουλουριάζονται, ενώ οι κοντύτεροι θα χαμογελούν με αυτοπεποίθηση κάθε φορά που σηκώνουν την μοτοσυκλέτα από το πλάγιο σταντ. Με τη σέλα ανάμεσα στα πόδια σου και πριν καν ξεκινήσεις διαπιστώνεις ότι το βάρος δεν θα γίνει ποτέ βραχνάς, ενώ από την στιγμή που κυλίσουν οι τροχοί νιώθεις το Scrambler ποδήλατο. Υπερβολικές λαβές στο τιμόνι που ανοίγουν σε ψηλή θέση τα χέρια, αλλά εξαιρετικό κόψιμο για να την μανουβράρεις στην κίνηση και να ελίσσεσαι με σιγουριά χωρίς να νιώθεις ότι καβάλας 800 κυβικά και 186 κιλά. Πραγματικά η στενή σιλουέτα του Scrambler είναι ότι χρειάζεσαι καθημερινά στην πόλη, με το μοτέρ να συμβάλλει από χαμηλά για Ducati.
Η ηπιότερη χαρτογράφηση, το μονό σώμα ψεκασμού και ο ντιζάτος συμπλέκτης προσφέρουν φιλική, χαλαρή αίσθηση χωρίς ξέσπασμα ανηφορίζοντας στο στροφόμετρο και σκορτσάρισμα όταν ξεχαστείς με παραπάνω σχέση και χαμηλές στροφές. Τουλάχιστον όχι τόσο, γιατί αυτός ο κινητήρας σε ελαστικότητα ποτέ δεν συναγωνίστηκε αντίστοιχους ιαπωνικούς. Η απουσία υδραυλικού συμπλέκτη δεν απαιτεί αριστερό χέρι τανάλια και οι 75 ίπποι στις 8.250 rpm με τα 68 Nm ροπής στις 5.750 rpm υπεραρκούν για συγκινήσεις ανθρώπινες και πλήρως διαχειρίσημες, χωρίς να απαιτούν να είσαι πρωταθλητής επάνω σε δυο ρόδες. Με το 70% της ροπής να είναι διαθέσιμο λίγο πάνω από τις 2.000 rpm, αντιλαμβάνεσαι ότι το ανεβοκατέβασμα του αριστερού ποδιού στο λεβιέ δεν είναι απαραίτητο παρά την μακριά κλιμάκωση του 6ταχυτου κιβωτίου. Η επιτάχυνση έρχεται άμεσα χωρίς να τρομάζει και το Scrambler μπορεί να προσφέρει συγκινήσεις, αλλά και να βολτάρει απολαυστικά με τον αναβάτη να ρεμβάζει. Είτε για βόλτες solo, είτε με συντροφιά στο πίσω επίσης αναπαυτικό κομμάτι της σέλας, η Scrambler συμπεριφέρεται εξαιρετικά και τονώνει την αυτοπεποίθηση του αναβάτη με την δεμένη αίσθηση του συνδυασμού ανάρτησης πλαισίου.
Στον ανοιχτό δρόμο μπορεί να 200ρήσει αν και δεν είναι φτιαγμένη για τέτοια. Ούτε και ο αναβάτης άλλωστε θα αισθανθεί άνετα σε τέτοιες συνθήκες και αν επιμείνει χωρίς καμιά προστασία από τον αέρα σύντομα θα googlαρει φυσιοθεραπευτές στην γειτονιά του! Ταξιδεύοντας στα 100-140 km/h η κόπωση θα έρθει φυσιολογικά ενώ ταυτόχρονα και το 13λιτρο ρεζερβουάρ με την νοσταλγική επιγραφή στην τάπα του «Born Free 1962» θα διαχειριστεί καλύτερα την κατανάλωση και την αυτονομία της Scrambler. Στην καλύτερη περίπτωση υπολογίζεις περίπου 6 lt/100 km, ενώ λίγο πιο ενθουσιώδη να σε νιώσει η γκαζιέρα δεν διστάζει να σημαδέψει τα 8 και 9 λίτρα, όμως τότε πιθανόν να φοράς το κοστούμι του κάγκουρα και να μην το έχεις καταλάβει.
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι δύσκολα θα ζήσεις ακούσιες σούζες, αφού θα χρειαστεί η συμβολή του συμπλέκτη για να ανυψώσεις τροχό, ενώ θα ντριφτάρει μόνο αν την τσιγκλήσεις σε γλιστερή αστική άσφαλτο. Πρακτικά η νέο-ρετρό Ducati μπορεί να προσφέρει παιχνίδι, όπως μπορεί και να κυλίσει τους τροχούς της σε χωμάτινο τερέν, όμως δεν είναι και τόσο εξωστρεφής. Προτιμά τις νωχελικές ή σβέλτες βόλτες σε επαρχιακό δίκτυο όπου και βγάζει τον καλύτερο εαυτό της. Οδήγησέ την με ροή και στρίψε άφοβα. Ακόμα και αν νιώθεις ότι το παρακάνεις τα Pirelli MT60 RS βυζαίνουν την άσφαλτο και αν η τελευταία έχει αξιοπρεπές συντελεστή τριβής, σύντομα θα νιώθεις πότε τα παπούτσια και πότε τα μασπιέ να χαϊδεύουν την άσφαλτο. Από την δεξιά πλευρά όμως θα ζηλέψει και η εξάτμιση και ευτυχώς που το προστατευτικό της αλλάζει! Μπορεί ο 18αρης μπροστινός τροχός και η γεωμετρία της να μην την κάνει να στρίβει με τη σκέψη, όμως από την στιγμή που θα χαράξει την τροχιά της σε κερνάει με σιγουριά και σταθερότητα. Τόσο που δεν θέλεις να αφήσεις την σέλα της, την καρατιμόνα από τα χέρια σου και παρακαλάς η διαδρομή σου να είναι μακρινή, πλούσια σε στροφές και μίζερη σε ευθείες.    

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΕΥΗ ΠΕΡΡΑΚΗ

συμπέρασμα

Η απλότητα του ανόθευτου μοτοσυκλετισμού έτσι όπως την γνώρισαν οι παλιοί! Κάτι τέτοιο πρεσβεύει η Ducati Scrambler προσφέροντας γεύση από το παρελθόν σερβιρισμένο με σύγχρονο τρόπο. Ένα νοσταλγικό ταξίδι που το μάτι χαίρεται να το βλέπει και οι αισθήσεις σου, οδηγικές και μη, να το ζουν. Το ρετρό άλλωστε είναι μόδα και το νέο-ρετρό μια φρέσκια κατηγορία με το Ducati Scrambler να αποτελεί έναν από τους κύριους εκφραστές της. Σε τέσσερις εκδοχές (Icon, Classic, Urban Enduro και Full Throttle) και με τιμή από € 8.950 εισβάλλει ως δέλεαρ στην γκάμα της Ducati στην προσπάθεια να προσελκύσει πελάτες που δεν πλησίαζαν στις εκθέσεις. Ταυτόχρονα η δυνατότητα εξατομίκευσης πριν και μετα την αγορά, καλύπτει ρεπερτόριο γούστων και διατηρεί ζεστή την σχέση του ιδιοκτήτη με την μοτοσυκλέτα για χρόνια. Αν και παλι σας φαίνονται πολλά τα 800 κυβικά της Scrambler, η Ducati έχει έτοιμη απαντηση. Αφαιρεί 400cc και σερβίρει μια μικρότερη Scrambler με την συνοδευτική ονομασία Sixty2.