ΟΔΗΓΟΥΜΕ FIAT 500 TOPOLINO: Αστείο; Κάθε Άλλο!

Ήταν ένα από τα μικρότερα αυτοκίνητα και σήμερα είναι αστείο το πώς «τρίβεις» τον ώμο σου με τον συνοδηγό. Με μήκος 3,215 μέτρα και πλάτος μόλις 1,275 μ. (ύψος 1,377 μ.) ΕΙΝΑΙ μικρό. Προσθέστε την αστεία φάτσα του και έτσι δεν είναι καθόλου παράξενο που κινήθηκε στα όρια της… παιδικής φαντασίας.  Άλλωστε το να διαθέτεις ρόδα τις ημέρες του 1937, ήταν από μόνο του κάτι το φανταστικό!

Όμως δεν ήταν ένα καθόλου αστείο αυτοκίνητο. Αντίθετα ήταν ένα πραγματικό αυτοκίνητο, σχεδιασμένο από τον Dante Giacosa και αποτέλεσε τη βάση της αυτοκίνησης για ολόκληρη την Ιταλία. Και να τονίσουμε ότι η επιτυχία αυτή συνεχίστηκε με το Nuova 500 που και πάλι σχεδιάστηκε από το χέρι του Dante.

 

Σχεδίαση

Εδώ που τα λέμε όντως μοιάζει με ποντικάκι με τη μάσκα και τα φώτα να αποτελούν τα αφτιά του Mickey. Όπως είπαμε μάλιστα σε εντυπωσιάζουν οι μικρές του διαστάσεις που λίγο-πολύ ήταν επιβεβλημένες αν ήθελες να κάνεις οικονομία στο μέταλλο (που εκείνες τις ημέρες ήταν ακριβό), αλλά και για πρακτικούς λόγους, αφού οι δρόμοι των ιταλικών πόλεων μόνο φαρδύς δεν ήταν.

Η όλη σχεδίαση αποτέλεσε ουσιαστικά μια σμίκρυνση των σχημάτων της εποχής, που ήθελε αεροδυναμικές γραμμές, αλλά υπήρξε και έκδοση που πρωτοπορούσε, κάτι σαν τα σημερινά station wagon, αλλά που απευθύνονταν για πιο επαγγελματικές χρήσεις.

Οι χώροι εσωτερικά τέλος κάθε άλλο παρά μεγάλοι είναι, πρακτικά χώρος αποσκευών δεν υπάρχει, ούτε βέβαια καθίσματα πίσω και τα όργανα είναι ένα. Πάντως οι πλάτες των καθισμάτων πέφτουν αν και φλας δεν υπάρχουν.

Βασικό; Μπορεί. Μικρογραφία; Σίγουρα. Αστείο; Πάντα. Ελλιπές; Όχι.

 

Τεχνικά

Αλλά, αν εσωτερικά έχει προβλήματα εργονομίας, τεχνολογικά ήταν άρτιο και ένα πολύ ενδιαφέρον αυτοκίνητο. Ο τετρακύλινδρος (!) κινητήρας ήταν τοποθετημένος εμπρός, πολύ εμπρός, ακριβώς πίσω από τη μάσκα με το ψυγείο νερού να βρίσκεται πίσω του για μικρότερη μετωπική επιφάνεια, ενώ ταυτόχρονα πρόσφερε πολύ καλή ορατότητα.

Παρά όμως τις ελάχιστες διαστάσεις του, η αρχιτεκτονική του ήταν απόλυτα κλασική, γιατί ο τετράχρονος κινητήρας με τα ωστήρια και τις πλευρικές βαλβίδες, που βρίσκεται τοποθετημένος κατά τον διαμήκη άξονα, μεταφέρει την κίνηση πίσω, μέσα από άκαμπτο άξονα. Τον κινητήρα ακολουθεί κιβώτιο ταχυτήτων με το ρεζερβουάρ καυσίμου τοποθετημένο πάνω από τα πόδια του οδηγού, ενώ χώρος αποσκευών πρακτικά δεν υπάρχει, παρά μόνο ότι «υπάρχει» πίσω από τον οδηγό/συνοδηγό, χωρίς να υπάρχει πρόσβαση σε αυτόν μέσα από τρίτη πόρτα. Άλλωστε η άδεια του Topolino ήταν για μόνο δύο άτομα! Τώρα, το πόσοι έμπαιναν/χωρούσαν, αυτό ήταν μια άλλη υπόθεση! Για τον λόγο αυτό η πίσω ανάρτηση, που αρχικά αποτελούνταν από μισές ημιελλειπτικές σούστες, αργότερα κατά γενική απαίτηση μεγάλωσαν και απέκτησαν ολόκληρο το μήκος τους, ώστε να αντέχουν τους παραπάνω επιβάτες.

Οι ίπποι ήταν λίγοι σταματώντας στον αριθμό 13 από τα 569 κ.εκατ., αλλά ήταν αρκετοί για τους δρόμους της εποχής με την κατανάλωση στα 6 λίτρα για κάθε 100 χλμ.!

 

Ιστορία

Η παραγωγή του σταματά το 1955 και δίνει τη θέση του στο 600 που αυτή τη φορά έφερε τα εμπρός… πίσω, μεταφέροντας τον κινητήρα στο άλλο άκρο ενσωματώνοντας και το κιβώτιο ταχυτήτων, ώστε να μειωθεί το κόστος κατασκευής και συναρμολόγησης.

Η τιμή του αρχικά είχε οριστεί στις 5.000 ιταλικές λίρες, αλλά ποτέ δεν κατάφερε να κατέβει σε αυτό το νούμερο, αντίθετα πουλήθηκε σε διπλάσια τιμή (9.750 ιταλικές λίρες), για να πέσει αργότερα στις 8.900.

Όποια και αν ήταν πάντως η τιμή του αποτέλεσε μια τεράστια εμπορική επιτυχία και η παραγωγή του ήταν εντυπωσιακή, ξεπερνώντας το μισό εκατομμύριο αντίτυπα!

Για «ποντικάκι» μια χαρά τα πήγε!

 

Στο δρόμο

Θα ήταν λάθος αν αναφερόμαστε σε οδική συμπεριφορά για οχήματα που σαν πρωταρχικό στόχο είχαν απλά να κινηθούν προς τα εμπρός. Άλλωστε με τα χιλιόμετρα που αποκτούσε ακόμα και η πιο κλειστή στροφή, ήταν… ανοιχτή! Εκτός βέβαια και σε έπαιρνε η… κατηφόρα, οπότε οι καλές σχέσεις με την Madonna, ήταν η μόνη σου ελπίδα, αφού τα φρένα ήταν λίγο-πολύ διακοσμητικά! Το τιμόνι είναι στο περίπου και γενικά σου δίνει την αίσθηση κατασκευής που κατασκευάστηκε πριν λυθούν βασικά προβλήματα και αποκτηθεί η ανάλογη εμπειρία.

Αλλά αν και απόλυτα ξεπερασμένο σήμερα αισθητικά, οδικά αλλά και σαν ιδέα, το Topolino σου δίνει μια πολύ ξεκάθαρη αίσθηση για το πώς ήταν η πρωταρχική λαϊκή μετακίνηση. Και είπαμε, είναι αστείο με τα σημερινά δεδομένα, αλλά εκείνες τις ημέρες ήταν μια μοναδική εμπειρία απελευθέρωσης και οι οδηγοί του σίγουρα δεν θα μπορούσαν να κρύψουν την περηφάνια τους, φουσκώνοντας σαν γαλοπούλες!

Άλλωστε η αυτοκίνηση της Ιταλίας στηρίχτηκε στο Mickey Mouse! Και μπορεί να ακούγεται σαν αστείο, αλλά δεν ήταν!