Μπορεί η αυτόνομη οδήγηση να ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες;

Για πολλούς ο στόχος είναι ξεκάθαρος. Μία ουτοπία, στο περιβάλλον της οποίας τα ατυχήματα στους δρόμους έχουν εκμηδενιστεί και αυτό χάρη στα συστήματα υποβοήθησης του οδηγού, αλλά και στα συνεχώς εξελισσόμενα συστήματα αυτόνομης οδήγησης. Πρόκειται για ένα κλάδο, του οποίου η αξία υπολογίζεται πως μέχρι το 2050 θα έχει φτάσει τα 5,6 τρισεκατομμύρια ευρώ!

Αν και αυτή η τεχνολογία ήδη κυκλοφορεί εκεί έξω, δυστυχώς ακόμα κι από μόνη της αποτελεί πρόβλημα για την ίδια. Τι θέλουμε να πούμε με αυτό… Εάν δεν είναι σε θέση να παρέχει μία αψεγάδιαστη υπηρεσία, τότε η αυτόνομη οδήγηση μπορεί να κάνει λάθος, όπως ακριβώς θα έκανε και ένας άνθρωπος, ανοίγοντας έτσι ένα τεράστιο κεφάλαιο ηθικών, συναισθηματικών και νομικών προκλήσεων.

Οι υποστηρικτές της εν λόγω τεχνολογίας θα πουν πως ακόμα και στο επίπεδο εξέλιξης που έχει φτάσει μέχρι σήμερα, η αυτόνομη οδήγηση έχει αποδείξει την αξία της, μειώνοντας σημαντικά τον αριθμό των ατυχημάτων, σε σχέση με όταν οι οδηγοί δεν είχαν πρόσβαση σε τέτοια συστήματα υποβοήθησης. Άλλοι θα πουν πως λίγα ατυχήματα για τα οποία θα ευθύνεται το σύστημα, θα «αξίζουν τον κόπο», βοηθώντας στην ταχύτερη εξέλιξη της τεχνολογίας, ώστε να αποφευχθούν αργότερα ακόμη περισσότερα. Λογική σκέψη για κάποιους, αλλά δεν θεωρούμε πως θα παρηγορήσει τον γονιό, ο οποίος μπορεί να έχασε το παιδί του από λάθος του υπολογιστή.

Ως ένα βαθμό, πολλοί οδηγοί νέων οχημάτων, ακόμη και σήμερα βιώνουν πολυτέλειες και τεχνολογίες αυτόνομης και ημι-αυτόνομης οδήγησης όταν χρησιμοποιούν συστήματα όπως το adaptive cruise control ή το σύστημα υποβοήθησης διατήρησης λωρίδας. Υπό ιδανικές συνθήκες, σε πολλά νέα αυτοκίνητα, κάποιος θα μπορούσε να βγει στον αυτοκινητόδρομο και να κάνει μία αρκετά μεγάλη διαδρομή, χωρίς να ακουμπήσει σχεδόν κανένα από τα χειριστήρια.

Τι γίνεται όμως όταν οι συνθήκες δεν είναι ιδανικές; Όταν ο καιρός μπορεί να μην είναι καλός ή η κατάσταση του δρόμου να μην είναι αψεγάδιαστη; Εάν κινείσαι με 110 km/h στην εθνική και συμβεί κάτι απρόσμενο μπροστά σου; Μπορεί πραγματικά ένας υπολογιστής να εκτιμήσει όλες τις παραμέτρους ενός τέτοιου σεναρίου όπως ένας άνθρωπος;

Και ακόμα και αν μπορεί, πως πρέπει να αντιδράσει; Θα συνεργαστούν οι εταιρίες ώστε να έχουν όλα τα μοντέλα τον ίδιο «τρόπο σκέψης»; Και αν τελικά το κακό είναι αναπόφευκτο, τότε ποιος θα πρέπει να κατηγορηθεί; Ο προγραμματιστής που δημιούργησε το σύστημα, η αυτοκινητοβιομηχανία που το πούλησε ή ο οδηγός που επέλεξε εκείνη την στιγμή να το έχει ενεργό;

Όπως καταλαβαίνετε τα ερωτήματα είναι αναρίθμητα και στο καθένα από αυτά αντιστοιχεί και μία πολύ δύσκολη απάντηση. Εσείς τελικά από ποια μεριά είστε; Συμφωνείτε με την πορεία που έχει πάρει η εξέλιξη της εν λόγω τεχνολογίας ή προτιμάτε ο έλεγχος να παραμείνει στα χέρια του οδηγού;