Fight Back Story: Niki Lauda

Η μοίρα είναι αυτό που ονομάζουμε πεπρωμένο και ουσιαστικά αναφέρει πως η ζωή και οι στιγμές που θα βιώσει ένας άνθρωπος είναι προγεγραμμένες. Αν αυτό ισχύει στην πραγματικότητα, εύκολα θα μπορούσε να πει κανείς ότι η μοίρα δεν ήταν ευγενική με τον Niki Lauda. Οι δυσκολίες για τον Αυστριακό αποτέλεσαν τρόπο ζωής.
Από την αρχή της καριέρας του, μέχρι και το τέλος της ζωής του. Πολλοί στη θέση του ίσως και να τα είχαν παρατήσει. Όχι όμως ο Lauda. Είχε ένα μοναδικό σθένος, μία τρομερή πειθαρχεία και τον διέκρινε απίστευτη αποφασιστικότητα. «Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς» λέει η γνωστή έκφραση και ο Αυστριακός το έκανε τρόπο ζωής.



Τίποτα δεν του χαρίστηκε. Από την αρχή της καριέρας του έπρεπε να ξεπεράσει εμπόδια. Όταν η εύπορη οικογένεια του αρνήθηκε να του δώσει χρήματα να αγωνιστεί στην Formula 1, εκείνος προτίμησε να πάρει δάνειο για να «αγοράσει» μία θέση στο grid. Μόλις το κατάφερε, όλα έμοιαζαν εύκολα στη συνέχεια. Βλέπετε, διακρινόταν για μία σειρά από αρετές που τον καθιστούσαν ξεχωριστό. Η πειθαρχία του, το οδηγικό του ταλέντο, αλλά και η αίσθηση πίσω από το τιμόνι.
Ο Lauda ήταν αυτός που μέσα σε ένα χρόνο αναμόρφωσε τη Ferrari, καταφέρνοντας να τις χαρίσει τον πρώτο της τίτλο μετά από μία δεκαετία ανομβρίας. Και όταν κατέκτησε την κορυφή του κόσμου, η μοίρα του επιφύλασσε το πιο σκληρό της χτύπημα.

 

Η κόλαση του Νίρμπουργκρινγκ
Στο απόγειο της καριέρας του και ενώ διεκδικούσε το δεύτερο συνεχόμενο τίτλο του, το ατύχημα στο Nurburgring το 1976 έδειχνε μοιραίο. Τη στιγμή της σύγκρουσης και με τον ίδιο να βγαίνει τυλιγμένος στις φλόγες από το μονοθέσιο της Ferrari, αυτό που σκέφτηκαν οι περισσότεροι είναι αν θα καταφέρει να βγει ζωντανός. Και φυσικά όχι αν θα ξανατρέξει.
Τα εγκαύματα στο πρόσωπο, στα αυτιά και στο κορμί του έμοιαζαν με το μικρότερο πρόβλημα μπροστά στη ζημιά που είχαν πάθει οι πνεύμονες του. Όπως ο ίδιος εκμυστηρεύτηκε σε συνέντευξη του μετά από πολλά χρόνια, η σύζυγος του λιποθύμησε την πρώτη φορά που τον αντίκρισε… Ο ίδιος όμως δεν τα παράτησε ποτέ. Όσο τον στιγμάτισαν τα σημάδια στη σάρκα του, άλλο τόσο τον καθόρισαν ως άνθρωπο και προσωπικότητα.



Ενάντια σε όλα τα προγνωστικά και δίνοντας καθημερινή μάχη μαζί με τους ιατρούς κατάφερε μετά από 42 μέρες να εμφανιστεί στο grid. Κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που έβλεπε. Με εξαίρεση τον ίδιο τον Lauda που πραγματοποίησε ένα από τα μεγαλύτερα αθλητικά comeback στην ιστορία, αποτελώντας παράδειγμα προς μίμηση. Μπορεί να έχασε εκείνη τη χρονιά το Πρωτάθλημα από τον James Hunt, αλλά μετά από δική του επιλογή.
Ο ίδιος αποφάσισε να αποσυρθεί και να παρκάρει στα pit τη Ferrari στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς στη Suzuka, λόγω της καταρρακτώδους βροχής. Κάτι που δεν μετάνιωσε ποτέ, αφού όπως παραδέχθηκε μετά το ατύχημα του έμαθε να εκτιμά τη ζωή ακόμα περισσότερο…

 

Νικητής της ζωής!
Με τα σημάδια στο πρόσωπο του να θυμίζουν το παρελθόν, ο Lauda κατέκτησε το 2ο τίτλο του την αμέσως επόμενη χρονιά. Πάντα με τα χρώματα της Ferrari. Όμως, ο δυναμικός του χαρακτήρας τον έφερε σε κόντρα με τον Enzo και αποχώρησε από την ομάδα. Μετά από μία χρονιά στο μονοθέσιο της Brabham το… θεωρητικό τέλος της καριέρας του ήρθε το 1979, όταν κρέμασε τα γάντια του. Βλέπετε, μετά από μία τριετία που ασχολήθηκε με τη σύσταση της αεροπορικής του εταιρείας, αποφάσισε να επιστρέψει στο χώρο που αγάπησε και αγαπήθηκε για λογαριασμό της McLaren.



Και μετά από μία διετία σε ηλικία 35 χρονών κατάφερε να κατακτήσει τον 3^ο και τελευταίο του παγκόσμιο τίτλο. Ένα τεράστιο επίτευγμα, αφού ελάχιστοι αθλητές που επέστρεψαν στη δράση σε μεγάλη ηλικία και μάλιστα μετά από σημαντική αποχή, κατάφεραν να κερδίσουν τίτλο.

Το 1985 κρέμασε οριστικά φόρμα και γάντια, αλλά παρέμεινε ενεργός στη Formula 1 σε ρόλο συμβούλου. Πέρασε από τη Ferrari και τη Jaguar, αλλά ιστορία έγραψε με την ομάδα της Mercedes. O Αυστριακός ήταν ένας από τους αρχιτέκτονες της πλέον κυρίαρχης δύναμης στο θεσμό μέχρι και σήμερα. Η δική του παρέμβαση και αρωγή έφερε στη γερμανική ομάδα τον Lewis Hamilton, πείθοντας τον να αφήσει την McLaren. Μία στρατηγική κίνηση του Αυστριακού που έμελλε να φέρει τη Mercedes και πάλι στην κορυφή.

Βέβαια, η μοίρα πάντα φρόντιζε να του επιφυλάσσει εμπόδια και το 2018 αναγκάστηκε να προχωρήσει σε μεταμόσχευση πνεύμονα, αφού το ατύχημα του ’76 εξακολουθούσε να τον βασανίζει. Και από αυτή τη μάχη βγήκε νικητής. Και όπως ο ίδιος είχε πει από το κρεβάτι του νοσοκομείου: «Μόνο ένα πράγμα μπορούσα να κάνω. Να παλέψω. Το έκανα κάθε στιγμή της ζωής μου και ακόμα το κάνω.»