5 αγαπημένα Roadsters από τη δεκαετία του 2000

Αναζητάς κάτι σπορ και ξεχωριστό, αλλά δεν έχεις τα χρήματα για να πάρεις κάτι καινούριο. Τι θα έλεγες για ένα roadster από αυτά που έκαψαν καρδιές τη δεκαετία του 2000; Ένα από τα 5 Roadster που ξεχωρίζουμε παρακάτω, πιο συγκεκριμένα…

 BMW Z4 2003-2008 

Το αυτοκίνητο που διαδέχτηκε τη Ζ3 ακολουθούσε το ίδιο σχήμα, με μεγάλο καπό και κοντά… οπίσθια. Με εσωτερικό μινιμαλιστικό, ήταν πολύ καλύτερο αισθητικά αλλά και δυναμικά από το Z3. Έζησε μέχρι το 2008, αλλά ακόμα και σήμερα παραμένει αισθητικά επίκαιρο. Οι επιλογές σε κινητήρες πολλές: ξεκινούν από τα 2 λίτρα και περνώντας από τα 2,2 στα2,5 φτάνουν μέχρι και τα 3,0 λίτρα, σε ιπποδυνάμεις από 150 μέχρι 265 ίππους. Οι εκδόσεις «Μ» των 343 ίππων είναι σπάνιες. Στην οδήγηση, κάθεσαι χαμηλά και οι εξακύλινδροι εν σειρά κινητήρες είναι ότι καλύτερο έχει παρουσιάσει ποτέ η BMW σε ροπή, δύναμη και χαρακτήρα. Το τιμόνι είναι ακριβές και το αυτοκίνητο είναι ευχάριστο στις ισχυρότερες εκδόσεις - στις μικρές η έλλειψη μπλοκέ διαφορικού δεν αφήνει περιθώρια για παιχνίδι με την ουρά. Όμως υπάρχει κόστος, αυτό της βενζίνης που καταναλώνεται σε μεγάλες ποσότητες.

 Honda S2000 

Η Honda για να γιορτάσει τα 80 χρόνια της μας έκανε δώρο το S2000. Παρουσιάστηκε το 1999 και έζησε μέχρι το 2009 χωρίς δυστυχώς να αντικατασταθεί. Παρέμεινε έτσι το αρχέτυπο ελληνικό “boy racer – κάνω τρέλες” διθέσιο. Ήταν μεγάλη επιτυχία, αγαπήθηκε και μισήθηκε όσο κανένα άλλο. Οι μετατροπές που υπέστη χιλιάδες και χιλιάδων ευρώ, αλλά ποτέ δεν έγινε ένα φιλικό αυτοκίνητο στην ελληνική άσφαλτο: απολαυστικό για τον γνώστη έως και οριακά επικίνδυνο για τον άπειρο. Γι’ αυτό και σήμερα πολύ δύσκολα θα βρείτε κάποιο που δεν έχει «ακουμπίσει» πίσω. Ο 2λιτρος ατμοσφαιρικός τετρακύλινδρος κινητήρας των 240 ίππων ήταν το λιγότερο εκρηκτικός, το τιμόνι ξυράφι και το κιβώτιο θεϊκό. Οι αναρτήσεις με διπλά ψαλίδια σε όλους τους τροχούς έκαναν ότι μπορούσαν, αλλά πάντα θα έπρεπε ο οδηγός να έχει και λίγο μυαλό, πέρα της καρδιάς. Καλύτερη επιλογή ένα από τα πρόσφατα μοντέλα με σύστημα ελέγχου της ευστάθειας (VSA). Ένα χαρακτηριστικό και μοναδικό αυτοκίνητο μιας εποχής που δεν θα επιστρέψει!

 

 

 Mazda MX-5 

Το MKIII ήταν ένα τεράστιο άλμα για τη Mazda, με το MX-5 ουσιαστικά να ενηλικιώνεται. Οι διαστάσεις του μεγάλωσαν σημαντικά, ενώ αυξήθηκε και το βάρος του. Σχεδιαστικά μοιάζει με μία εκσυγχρονισμένη εξέλιξη του προηγούμενου, με έντονες καμπύλες στο εμπρός μέρος και στους θόλους. Τα φωτιστικά σώματα δεν ενθουσίασαν τους λάτρεις του ΜΧ-5, αλλά λίγα χρόνια αργότερα η Mazda φρόντισε να διορθώσει το λάθος της πραγματοποιώντας ένα facelift που άλλαξε άρδην την εικόνα του, όντας πιο επιθετικό.
Κάτω από το εμπρός καπό βρίσκονταν πλέον δύο νέοι κινητήρες, 1.800 και 2.000 cc, με απόδοση 124 και 160 ίππων, αντίστοιχα. Την ίδια ώρα, στον τομέα της ανάρτησης ακολουθήθηκε η φιλοσοφία του RX-8 με γόνατα ΜακΦέρσον μπροστά και πολλαπλών συνδέσμων πίσω.
Στο εσωτερικό, οι αλλαγές ήταν ακόμα πιο ευδιάκριτες, την ώρα που αυξημένος ήταν και ο διαθέσιμος χώρος για τους επιβάτες. Μάλιστα, στην 3η γενιά για πρώτη φορά το MX-5 εφοδιάστηκε με σκληρή οροφή ηλεκτρικά αναδιπλούμενη!

 

 Nissan 350Z 

Ένα αυτοκίνητο brutal, ακριβώς όπως έπρεπε και… χρειαζόμασταν. Μάλιστα δεν είναι καθόλου περίεργο που αμέσως απέκτησε status cult - και όχι μόνο ανάμεσα στους φίλους του drift. Το γνωρίσαμε το 2005 σαν ανοιχτό και το αποχαιρετήσαμε το 2009, αν και ελάχιστα roadster πουλήθηκαν στη χώρα μας, με την υφασμάτινη οροφή να διπλώνει (και εδώ ηλεκτροκίνητα) κάτω από ένα όμορφο καπάκι. Ήταν ένα μυώδες roadster που ο κινητήρας έπαιζε τον πρωταρχικό ρόλο στην ύπαρξή του, αν και δεν υπολείπονταν σε αναρτήσεις που αποτελούνταν από διπλά ψαλίδια σε όλους τους τροχούς. Ο κινητήρας εμπρός, η κίνηση πίσω - κλασικά πράγματα - και φυσικά χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων. Όμως είπαμε όμως, όλα τα λεφτά ήταν ο V6 των 3,5 λίτρων που απέδιδε 276 ίππους και χόρευε την ουρά στο δικό του ρυθμό. Αν δεν έχεις πρόβλημα με τα κυβικά, δεν υπάρχει καλύτερο παιχνίδι.

 

 Toyota MR2 

Το MR2 MKIII ήταν αποκλειστικά ανοιχτό και με 1.800άρη VVTi 138 ίππων δεν ήταν ότι πιο γρήγορο. Ήταν όμως μια ευχάριστη έκπληξη από την Toyota. Η υφασμάτινη οροφή ήταν χειροκίνητη, αλλά απαιτούσε ελάχιστη προσπάθεια για το άνοιξε/κλείσε. Το αυτοκίνητο πάντως είχε πολλά υπέρ. Διέθετε ένα καλό πλαίσιο, ανόθευτο σπορ χαρακτήρα και ένα συμπαθητικό μοτέρ τοποθετημένο πίσω από τους δύο επιβάτες. Συμπαθητική ήταν και η εμφάνισή του και μόνο εσωτερικά υστερούσε, κυρίως σε χώρους και λιγότερο σε υλικά. Επίσης, στις αστοχίες να συμπληρώσουμε και το ημιαυτόματο κιβώτιο που παρουσιάστηκε το 2002. Καλό θα ήταν να το αποφύγετε. Στην οδήγηση, κάθεσαι πολύ χαμηλά με τα πόδια σχεδόν παράλληλα με το έδαφος, αλλά αυτή η στάση κάθε άλλο παρά σε χαλάει. Το αυτοκίνητο, αν και χωρίς έννοια πρακτικότητας είναι ευκολοδήγητο σε νορμάλ ταχύτητες και μπορεί εύκολα να αποτελέσει το καθημερινό σας μεταφορικό μέσο, αν δεν έχετε οικογένεια. Στην πίεση, χρειάζεται μυαλό και σύνεση καθότι οι αντιδράσεις γίνονται απότομες.