Hudson Italia: Σπαγγέτι γουέστερν

Η πραγματικότητα ποτέ δεν ήταν ένα αγαπημένο θέμα, γιατί απλά βρίσκεται εμπρός μας και δεν κρύβει τίποτα. Δεν έχει κρυφές πλευρές, δεν έχει υπονοούμενα, δεν κρύβεται στις σκιές. Ποιο ενδιαφέρον λοιπόν θα μπορούσε να έχει; Αντίθετα το φανταστικό, το «εάν» και το «ίσως», σαφώς είναι πιο ενδιαφέροντα, γιατί απλά κρύβονται στη σκιά του ανύπαρκτου και όλοι έχουμε γνωρίσει τη γοητεία της φαντασίωσης.

Η Hudson ήταν ακριβώς αυτό, μια εταιρεία που κατασκεύαζε καλά αυτοκίνητα, αλλά που ποτέ δεν απευθύνθηκε στο φαντασιακό στοιχείο. Και η ειρωνεία είναι ότι όταν τελικά το αποφάσισε… ήταν πολύ αργά!

 

Λίγη ιστορία

Η Hudson, που πήρε το όνομά της από τον ιδιοκτήτη της ο οποίος αποφάσισε να ασχοληθεί με την κατασκευή αυτοκινήτων το 1908, προερχόμενος από τον κλάδο του εμπορίου, διαθέτοντας αλυσίδα πολυκαταστημάτων.

 Όμως μετά τον δεύτερο πόλεμο δεν μπόρεσε να ακολουθήσει τις ταχύτατες αλλαγές και το 1954 αναγκάστηκε να συγχωνευθεί με την Nash-Kelvinator για να δημιουργηθεί έτσι η American Motors. Αλλά και αυτό το σχήμα δεν κατάφερε να επιβιώσει και το 1957 η εταιρεία ήταν πλέον γνωστή ως Rambler.

Κανείς πάντως δεν μπορεί να κατηγορήσει την Hudson ότι έπεσε αμαχητί, προχωρώντας σε τουλάχιστον δύο γενναίες προσπάθειες. Η πρώτη ήταν με το Hornet το οποίο με περιμετρικό πλαίσιο (άρα και χαμηλωμένο πλαίσιο που πρόσφερε χαμηλό κέντρο βάρους), μετατράπηκε στο κυρίαρχο όπλο στους αγώνες NASCAR για πολλά χρόνια.

Η δεύτερη προσπάθεια ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακή και δραματική με το όνομα «Italia». Και όπως θα καταλάβατε από το όνομα το αυτοκίνητο ήταν όχι μόνο σχεδιασμένο στην γειτονική μας Ιταλία, αλλά θα κατασκευάζοντας στη χώρα των ζυμαρικών.

 

Jet

Ήταν οι μέρες του μεγάλου έρωτα της αμερικάνικης αυτοκινητοβιομηχανίας με τους ιταλούς καροσερίστες. Τα αμερικάνικα dream cars την δεκαετία του 50’ σχεδιάζονταν και κατασκευάζονταν στην Ιταλία και οι carrozzerie Ghia, Pinin Farina και Touring έκαναν χρυσές δουλειές.

Η Touring ήταν αυτή που επέλεξε η Hudson για την σχεδίαση που νέου της αυτοκινήτου που θα βασίζονταν πάνω στα μηχανικά μέρη του compact Jet.

Το Jet παρά το όνομά του δεν ήταν ότι πιο όμορφο. Μάλιστα η ιστορία θέλει τον Frank Spring που ήταν ο σχεδιαστής να έχει υποβάλλει τρία σχέδια με το τρίτο να περιλαμβάνει κάποιες «ιδέες» του τότε προέδρου Barit. Δυστυχώς αυτή η τρίτη έκδοση, που ήταν και η χειρότερη, πείρε την έγκριση! Περίεργο! Το αυτοκίνητο έμοιαζε με Ford του 1952, αλλά επειδή οι διαστάσεις του ήταν μικρές, οι αναλογίες του ήταν λάθος. Παράλληλα ήταν ακριβό και όπως είναι γνωστό, τα μικρά αυτοκίνητα δεν αποφέρουν πολλά κέρδη, εκτός και εάν τα πουλάς σε μεγάλες ποσότητες.

Η Hudson τελικά θα χάσει πολλά χρήματα από την κατασκευή του Jet, καθώς στη τιμή των 1.858 δολαρίων ήταν πολύ πιο ακριβό από τα αντίστοιχα, Ford, Chevrolet και Plymouth. Το αποτέλεσμα ήταν οι πωλήσεις του να περιοριστούν σε μόλις 36.000 αντίτυπα το 1953 και 1954.

Αν εξαιρέσουμε όμως την εμφάνισή του το Jet κάθε άλλο παρά ένα κακό αυτοκίνητο ήταν. Διέθετε περιμετρικό πλαίσιο και ο εξακύλινδρος εν σειρά κινητήρας, παρά την επίπεδη κεφαλή με τις πλευρικές βαλβίδες, απέδιδε 104 ίππους με ένα καρμπυρατέρ και 114 με δύο από 3.302 κ.εκατ. με το βάρος του να φτάνει τα 1.229 κιλά.  

Τέλος τα φρένα ήταν τέσσερα ταμπούρα, ο πίσω άξονας άκαμπτος πάνω σε ημιελλειπτικά φύλλα σούστας και το κιβώτιο ταχυτήτων είχε τρείς σχέσεις. Όχι και πολύ ενδιαφέρον τεχνολογικά, για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, αλλά συγκρινόμενο με τον τοπικό ανταγωνισμό δεν υστερούσε. Αυτό ήταν άλλωστε το επίπεδο της τεχνολογίας στα αμερικάνικα αυτοκίνητα εκείνες τις ημέρες.

Η Hudson απαραιτήτως χρειάζονταν κάτι περισσότερο για να βοηθήσει τις πωλήσεις του Jet.

 

Ορίτζιναλ σπαγγέτι

Η πρώτη επαφή με την Carrozzerria Touring έγινε κατά τη διάρκεια της Έκθεση των Βρυξελών το 1952 στο εστιατόριο Grande Place πάνω από όστρακα, τα οποία είναι το συνηθισμένο πιάτο της πόλης και όπως συνηθιζόταν τα πρώτα σχέδια του αυτοκινήτου για να κλείσει η συμφωνία έγιναν πάνω στη πετσέτα του εστιατορίου!

Η πρώτη παραγγελία θα αποτελούνταν από 25 αυτοκίνητα και επίσημα έπεσαν οι υπογραφές τον Δεκέμβριο του 1953. Μόνο που φαίνεται ότι Αμερικάνοι και Ιταλοί… χάθηκαν στην μετάφραση, γιατί ενώ οι Ιταλοί περίμεναν ολόκληρα πλαίσια, τελικά στην πόρτα της Touring έφτασαν κούτες με ανταλλακτικά και έτσι την συναρμολόγηση την ανέλαβε ο Pierino Zavatterelli. Από εκεί τα αυτοκίνητα έφταναν στην Touring, όπου θα χτίζονταν σε Hudson Italia.

Η σχεδίαση της Touring πάντως κάθε άλλο παρά εύκολη ήταν και μάλλον ήταν μια ιταλική εκτίμηση για το τι τελικά θα άρεσε στο αμερικάνικο κοινό. Εμπρός υπήρχε ένας μεγάλος προφυλακτήρας σε αντεστραμμένο «V» και πάνω από τα φώτα εισαγωγές αέρα. Κατά τα άλλα η υπόλοιπη σχεδίαση ήταν μάλλον απλή με οβάλ μάσκα, αλλά τα πίσω φώτα θύμιζαν κάνες από όπλο! Σίγουρα ήταν ένα ρίσκο.

Η πρώτη και μοναδική παρτίδα επαναπατρίστηκε το Φθινόπωρο του 1954, όμως η Hudson πλέον δεν υπήρχε, έχοντας απορροφηθεί από την American Motors!

Όλα τα αυτοκίνητα ήταν βαμμένα «κρεμ» με κόκκινο εσωτερικό και βέβαια κανείς δεν ήθελε ένα αυτοκίνητο που κόστιζε περισσότερο από μια Cadillac, από μια εταιρεία που δεν υπήρχε πλέον!