Tyrell Racing

Και εδώ έχουμε τη συνηθισμένη περίπτωση του αγωνιζόμενου που αποφάσισε ότι δεν ήταν αρκετά γρήγορος και ότι θα μπορούσε να τα καταφέρει καλύτερα διαχειριζόμενος την ταχύτητα των υπολοίπων. Αυτή η συνηθισμένη περίπτωση ήταν ο Ken Tyrrell από το Surrey Ockham.

Η Tyrrell Racing άρχισε το 1958, αλλά μόλις ένα χρόνο μετά ο Ken θα αποφασίσει ότι καλύτερα θα ήταν να νοικιάζει τα αυτοκίνητά του σε άλλους. Θα αναρριχηθεί σιγά-σιγά  από την Formula Junior και το 1965 θα βρεθεί να… τρέχει την αγωνιστική ομάδα της Matra στην F2, έχοντας στο δυναμικό της από το 1963 τον ανερχόμενο Jackie Stewart.

Το 1968 θα κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και θα μπει στην F1 με αυτοκίνητο σχεδιασμένο από την Matra, κινητήρα της Cosworth και χρήματα της Elf.

Το 1968 θα είναι μια καλή χρονιά , αλλά το 1969 θα είναι μια ακόμα καλύτερη με τον Stewart να κατακτά τον τίτλο. Ακόμα και σήμερα παραμένει σαν ο μοναδικός τίτλος που έχει κερδίσει ένα πλαίσιο κατασκευασμένο στη Γαλλία!

Την επόμενη χρονιά η Matra θα ενωθεί με τη Simca και οι Γάλλοι θα επιμείνουν η ομάδα να χρησιμοποιήσει τον V12 κινητήρα τους, μόνο που αυτός δεν μπορούσε να συγκριθεί σε αξιοπιστία με τoν V8 της Cosworth. Επίσης οι Γάλλοι πάντα έβλεπαν τον Βρετανό ως παρείσακτο και μέρος των χρημάτων της Elf τελικά κατευθύνθηκε στη Renault.

Ο Ken δεν είχε άλλη επιλογή από το να σχεδιάσει το δικό του αυτοκίνητο. Και το έκανε με πλήρη μυστικότητα στον… στάβλο του σπιτιού του! Η Tyrrell 001 έδειξε σημάδια ταχύτητας, αλλά ήταν αναξιόπιστη όλο το 1970. Όμως η ομάδα είχε μάθει πολύτιμα μαθήματα και το 1971 ο Stewart κέρδισε το Πρωτάθλημα Οδηγών και η Tyrrell το Πρωτάθλημα Κατασκευαστών. Κάτι που επανέλαβε ο Stewart την επόμενη χρονιά με teammate τον Francois Cevert, που τελικά να ανεβαίνει στη τέταρτη θέση. Όμως ο Cevert σκοτώθηκε την επόμενη χρονιά στα δοκιμαστικά του US Grand Prix, τη χρονιά ακριβώς που ο Stewart επρόκειτο να συνταξιοδοτηθεί, με αποτέλεσμα η ομάδα να μην μπορέσει ποτέ να ανακάμψει και να κερδίσει κάποιο τίτλο. Παρά το χτύπημα αυτό πάντως κατάφερε να ανασυνταχθεί μερικώς και ήταν από τους πρωταγωνιστές όλη τη δεκαετία του ’70 με οδηγούς σαν τους Jody Scheckter και Patrick Depailler.

Η δεκαετία του ’80 θα βρει την ομάδα να παραπαίει χωρίς χρήματα και κινητήρα turbo και το μόνο που κατάφερε ήταν να προσφέρει στον V8 ατμοσφαιρικό κινητήρα της Cosworth την τελευταία του νίκη στο Detroit Grand Prix του 1983 με τον Michele Alboreto στο τιμόνι, που άλλωστε ήταν και η τελευταία νίκη του Ken Tyrrell.

Μετά μάλιστα ακολούθησε το σκάνδαλο με τα μολυβένια σκάγια, που χρησιμοποιούσε η ομάδα ώστε να επαναφέρει το αυτοκίνητο στο όριο του επιτρεπόμενου βάρους, σε μια προσπάθεια να… λυγίσει τους κανονισμούς υπέρ της, αφού δεν είχε άλλους τρόπου να είναι ανταγωνιστική. Πάντως στις αρχές του ’90 η ομάδα θα έχει μια μικρή ανάκαμψη, χάρη στη σχεδίαση του Harvey Postlethwaite που θα δώσει στην ομάδα δύο δεύτερες θέσεις με τον Jean Alesi και κανείς δεν θα ξεχάσει τον αιφνιδιασμένο Senna που αναρωτιόταν «ποιος είναι αυτός»! Τελικά ο Βραζιλιάνος κέρδισε τον αγώνα του Phoenix, αλλά ο Γαλλο-σικελός Alesi θα είναι δεύτερος, όπως και στον αγώνα του Μονακό.

Όμως ήταν πλέον ξεκάθαρο ότι η ομάδα δεν είχε μέλλον και το 1990 ο Ken Tyrrell πιεσμένος και από την κακή του υγεία πούλησε την ομάδα στην British American Tobacco.