Squire Corsica: Άγνωστη ποιότητα

Όλα αρχίζουν με ένα εικοσάχρονο βρετανό που κληρονόμησε είκοσι χιλιάδες λίρες, τον Adrian Squire. Το όνειρό του ήταν να κατασκευάσει το καλύτερο βρετανικό αυτοκίνητο, χωρίς κανένα συμβιβασμό στη ποιότητα της σχεδίασης, των υλικών και τις κατασκευής. Έστησε τη βιοτεχνία του στο Henley-on-Thames και από το 1931 έως το 1936 κατασκεύασε μόλις επτά αυτοκίνητα! Δεν κατάφερε να τα πουλήσει στις τιμές που απαιτούσε, καταστράφηκε οικονομικά και πέρασε στην ιστορία, σαν τόσους άλλους. Τίποτα το περίεργο ως εδώ. Τίποτα το περίεργο μέχρι κανείς να δει τα αυτοκίνητα που κατασκεύασε και που σήμερα θεωρούνται περισσότερο έργα τέχνης και λιγότερο ακριβά και όμορφα μεταφορικά μέσα.

Ποιό ήταν το λάθος του; Το λάθος του ήταν ότι τα αυτοκίνητα που σχεδίασε και κατασκεύασε ήταν μικρά σε διαστάσεις (μεταξόνιο στα 2,6 μέτρα) και κυβικά (μόλις 1,5 λίτρα) και δεν απευθύνονταν στους πολύ πλούσιους, που μπορούσαν να τα αντέξουν. Αντίθετα απευθύνονταν στην μεσαία τάξη, η οποία όμως και αυτή ήθελε να κάνει το… κομμάτι της σε μέγεθος! Απλά τα αυτοκίνητά του απευθύνονταν σε ένα πιο ώριμο κοινό, που όμως δεν υπήρχε!

Δύο μεγέθη πάντως πλαισίου προσφέρονταν, που ήταν τύπου σκάλας  και η υπερκατασκευή ήταν σχεδιασμένη, κατά το γούστο του πελάτη πάντα, από την Vanden Plas. Στη τιμή όμως των 1.220 λιρών το αυτοκίνητο ήταν πολύ ακριβό και απλά να αναφέρουμε ότι κόστιζε τα διπλά από μια Aston Martin!

Το 1936 η εταιρεία του Squire είχε πρακτικά χρεοκοπήσει και αναγκάστηκε να πουλήσει τα μηχανήματα παραγωγής καθώς και τα υπό κατασκευή αυτοκίνητα στον Val Zethrin, με στόχο να ανασυστήσει την εταιρεία, κάτι που όμως και αυτός δεν το κατάφερε.

Ο Adrian Squire σκοτώθηκε σε ηλικία μόλις 30 ετών κατά τη διάρκεια βομβαρδισμού της Luftwaffe στο εργοστάσιο Filton της Bristol Aeroplane, όπου εργάζονταν!

Σήμερα ζουν οκτώ από τα εννέα αυτοκίνητα που κατασκευάστηκαν.

Μηχανικά

Ο τετρακύλινδρος κινητήρας βασικά ήταν σχεδιασμένος από τον Douglas Ross, αλλά κατασκευασμένος από την Anzani. Διέθετε από τότε δύο επικεφαλής εκκεντροφόρους πάνω σε σιδερένιο μπλοκ και 1.496 κ.εκατ. Για την τροφοδοσία φρόντιζε ένα καρμπυρατέρ της SU και ο υπετροφοδότης της Roots ανέβαζε τους ίππους στους 110 στις 5.000 σ.α.λ.

Το πλαίσιο, όπως αναφέραμε ήταν τύπου σκάλας , το κιβώτιο ανήκε στην Wilson και οι αναρτήσεις εμπρός και πίσω βασίζονταν πάνω σε άκαμπτους άξονες με ημιελλειπτικά φύλα σούστας, ενώ τα φρένα ήταν τέσσερα υδραυλικά ταμπούρα κατασκευασμένα από μαγνήσιο.