Walter Christie (1865-1944): Πετώντας στα σύννεφα

Αν θέλετε το πιστεύεται, αλλά υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ του μεγαλύτερου αγωνιστικού κινητήρα όλων των εποχών, ενός ιπτάμενου τανκ και του καλύτερου άρματος μάχης του δεύτερου πολέμου. Και αυτό γιατί πίσω από όλα αυτά υπάρχει ένα όνομα, αυτό του Walter Christie, ενός «πιονιέρου» με όλη τη σημασία της λέξης, τότε που οι ανακαλύψεις γίνονταν μόνο μέσα από ένα κανόνα, αυτόν της «δοκιμής και της αποτυχίας»! Και ο Christie γεμίζει την εικόνα του ξεχασμένου πρωτοπόρου καλύτερα από κάθε άλλο. Σχεδίασε πρώτος και κατασκεύασε εμπροστοκίνητα αυτοκίνητα με εγκάρσιο κινητήρα μισό αιώνα πριν το Mini, κατασκεύασε ένα τετρακίνητο αγωνιστικό το 1905 και πέρασε τον Ατλαντικό για να τα βάλει με τους Vincenzo Lancia και Felice Nazzaro. Δεν ήταν επιχειρηματίας σαν τους Henry Ford και Luis Chevrolet, ήταν απλά ονειροπόλος.

Ιστορία

Ο John Walter Christie γεννήθηκε  στο River Edge στο New Jersey τον Μάιο του 1865, λίγο μετά τέλος του εμφύλιου πολέμου. Όλα όμως είχαν αλλάξει  μετά τον πόλεμο και η οικογένειά του που είχε έρθει από τη Σκοτία πριν 200 χρόνια και που είχε ασχοληθεί αποκλειστικά με την γεωργία, τώρα ζούσε σε μια νέα χώρα, σε ένα νέο κόσμο θα λέγαμε καλύτερα, σε ένα βιομηχανικό νέο κόσμο! Τίποτα δεν έδενε πλέον τον μικρό Christie με τη γη και μετανάστευσε στη Νέα Υόρκη για ένα καλύτερο μέλλον!

Εκεί βρήκε δουλειά στο μεταλλουργείο των DeLameter που κατασκεύαζαν κανόνια για το ναυτικό. Δεν χρειάστηκαν χρόνια για τον Christie να κατασκευάσει το δικό του κανόνι και αυτό μαζί με μια πλούσιο γάμο του έδωσαν τη δυνατότητα να μεταπηδήσει στις άμαξες χωρίς άλογα το 1903. Και όπως όλοι οι νέοι κατασκευαστές αυτοκινήτων, πίστευε ότι οι αγώνες και τα ρεκόρ κάθε είδους θα δημιουργούσαν το απαραίτητο ενδιαφέρον από το κοινό και θα έφερναν τις αναγκαίες πωλήσεις. Ας μην ξεχνάμε ότι εκείνες τις ημέρες, το αυτοκίνητο «γενικά» και η χρήση του, δεν ήταν κάτι δεδομένο όπως είναι σήμερα, αντίθετα ήταν μια επιλογή.

Πρωτοπόρος όπως ήταν και πεπεισμένος ότι το αυτοκίνητο έπρεπε να … τραβιέται και όχι να… σπρώχνεται προχώρησε στη σχεδίαση του πρώτου εμπροστοκίνητου αυτοκινήτου!  Μάλιστα τοποθέτησε τον κινητήρα εγκάρσια εμπρός και οι άκρες του στροφάλου έδιναν κίνηση σε κάθε τροχό μέσα από κάτι σαν συμπλέκτες που χρησιμοποιούσαν δερμάτινους ιμάντες και ημιαξόνια που περιστρέφονταν μέσα σε γράσο! Η ανάρτηση αποτελούνταν από ελικοειδή ελατήρια και ήταν ανεξάρτητη!

Με ένα τέτοιο αυτοκίνητο το 1904 έλαβε μέρος στον αγώνα στην παραλία Ormond της Φλόριντα, αλλά ήταν τελευταίος. Αυτό όμως δεν το αποθάρρυνε από το να λάβει μέρος και την επόμενη χρονιά, αυτή τη φορά με ένα κινητήρα 14.000 κ.εκατ. που είχε 8 βαλβίδες (!!!) για κάθε ένα από τους δύο κυλίνδρους που διέθετε και κέρδισε τον αγώνα των 20 μιλίων!

Αυτή η επιτυχία του και οι πατέντες που πούλησε μέχρι τη Ρωσία, του επέτρεψε να αναπτυχτεί και ίδρυσε την Christie Direct Action Motor Company με την περιγραφή «Direct Action» να αναφέρεται φυσικά στην εμπροστοκίνητη εφαρμογή των αυτοκινήτων του. Μάλιστα προσπάθησε να βελτιώσει τις επιδόσεις τοποθετώντας ένα δεύτερο κινητήρα πίσω από τον οδηγό δημιουργώντας έτσι το πρώτο τετρακίνητο όχημα. Τώρα τα κυβικά είχαν φτάσει τα 20 λίτρα, αλλά το αυτοκίνητο ήταν πολύ δύσκολο να οδηγηθεί λόγο του πολύ μικρού του πλάτους και έτσι όλη προσπάθεια εγκαταλείφτηκε.

Το 1905, σε ηλικία 40 ετών θα επιστρέψει στους αγώνες και αυτή τη φορά για το Vanderbilt Cup που τώρα θα διεξάγονταν στο Long Island και που είχε αποκτήσει πολύ μεγάλη επιρροή προσφέροντας δόξα ,αλλά και χρήματα στους νικητές. Χρησιμοποίησε σαν οδηγό τον George Robertson, αλλά αυτός είχε μια έξοδο και τραυματίστηκε στα δοκιμαστικά. Ο Christie όμως δεν θα έχανε τον αγώνα με τίποτα, επισκεύασε το αυτοκίνητο δουλεύοντας όλη τη νύχτα, αλλά και πάλι το πρωί ήταν 28 λεπτά καθυστερημένος στην εκκίνηση. Στην προσπάθειά του να πιάσει τον ανταγωνισμό πέρασε εμπρός από τα  pits με πλήρη ταχύτητα, αλλά εκείνη τη στιγμή έβγαινε στην πίστα (τι πίστα, η άμμος της παραλίας ήταν) ο Vincenzo Lancia με Fiat και φυσικό ήταν να ακολουθήσει μια μεγαλειώδης σύγκρουση. Ο Christie και ο μηχανικός του πετάχτηκαν από το αυτοκίνητο χωρίς ευτυχώς να τραυματιστούν.

Την επόμενη χρονιά θα επανέλθει με ένα κινητήρα V4 και πάλι εγκάρσια τοποθετημένο εμπρός που έφτανε τα 13 λίτρα. Μάλιστα το περιοδικό Scientific American το περιέγραψε σαν το ταχύτερο τετρακύλινδρο αυτοκίνητο στον κόσμο. Το V4 πάντως δεν είχε καλύτερη τύχη, γιατί το κατέστρεψε στα δοκιμαστικά του Vanderbilt Cup του 1906, αλλά τώρα είχε τον πρώτο του πελάτη, τον William Brokaw που του πρόσφερε 7.500 δολάρια (ποσό μυθικό) για να του κατασκευάσει ένα αυτοκίνητο. Αυτή ήταν η ευκαιρία που ζητούσε για να αρχίσει τη μαζική παραγωγή και σχεδίασε μια σειρά από φορτηγά και ταξί που θα χρησιμοποιούσαν τον πατενταρισμένο κινητήρα και το σύστημα μετάδοσης. Ανέβασε μάλιστα τον πήχη ανακοινώνοντας ότι θα κατασκεύαζε ένα αυτοκίνητο που λάμβανε μέρος στο Γαλλικό Grand Prix! Ο κινητήρας του ήταν V4, γερμένος  προς τα πίσω αυτή τη φορά,  με χωρητικότητα 20 λίτρων και με 36 βαλβίδες. Η απόδοσή του λέγεται ότι έφτανε τους 130 με 135 ίππους στις 900 σ.α.λ., αλλά το τέρας αυτό άντεξε πέντε γύρους από τους δέκα του αγώνα. Και σαν να μην έφτανε αυτό ο Christie τραυματίστηκε στις 9 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου στη πίστα του Brunots Island.  Όλα πήγαν στραβά και η εταιρεία του καταχρεωμένη όπως ήταν, διαλύθηκε το 1908. Όμως και πάλι δεν εγκατέλειψε το όνειρό του και με δικά του χρήματα σχεδίασε και κατασκεύασε ένα ακόμα V4. Και παρά το γεγονός ότι έγινε το πρώτο αυτοκίνητο που ξεπέρασε τα 100 μίλια/ώρα στην πίστα της Indy, πάλι δεν κατάφερε να αποσπάσει κάποια παραγγελία.

Πέθανε το 1944.