Jack Brabham (1926-2014): Ο ξεροκέφαλος black

Ο Sir John Arthur "Jack" Brabham γεννήθηκε στην Αυστραλία και αρχικά υπηρέτησε σαν μηχανικός στη πολεμική αεροπορία πριν στήσει το δικό του συνεργείο. Όμως μέσα του έβραζε, ο κόσμος ήταν πολύ μικρός και όλη του αυτή η ενέργεια θα… ξεσπάσει στους αγώνες. Θα αρχίσει το 1948 οδηγώντας στη κατηγορία Midget και πολύ σύντομα θα μεταναστεύσει στη Βρετανία και αμέσως θα βρει μια θέση στην ομάδα της Cooper.

Γεννήθηκε στο παντελώς άγνωστο Hurstville στις 2 Απριλίου του 1926 στα περίχωρα του Sydney και άρχισε από πολύ μικρός να οδηγεί το φορτηγό του πατέρα του που είχε μανάβικο! Σε ηλικία 15 χρόνων εγκατέλειψε το σχολείο και άρχισε να εργάζεται σαν βοηθός σε συνεργεία, ενώ παράλληλα παρακολουθούσε μαθήματα σε νυχτερινή τεχνική σχολή. Στην ηλικία των 18 ετών αναγκάστηκε και αυτός να συμμετάσχει στον δεύτερο μεγάλο πόλεμο σαν ιπτάμενος μηχανικός και τελικά απολύθηκε το 1946. Δύο μόλις χρόνια αργότερα κατασκευάζει τα δικά του Midget και συμμετάσχει στις οβάλ χωμάτινες πίστες και μόλις το 1951 θα πάρει γεύση από άσφαλτο συμμετέχοντας σε αγώνες αναβάσεων. Το 1953 θα αρχίσει την εμπλοκή του στις πίστες και θα πάρει το ψευδώνυμο «Black Jack» λόγω του… "τίποτα δεν με σταματά" τρόπου που οδηγούσε! Τελικά το 1955 θα μετακομίσει στο νησί της Βρετανίας όπου άλλωστε ήταν και το κέντρο κάθε αγωνιστικής δραστηριότητας.

 

Με το πλάι

Οδηγώντας με το πλάι, όπως είχε μάθει στις χωμάτινες πίστες, πολύ σύντονα έγινε από τους πιο δημοφιλείς οδηγούς, οδηγώντας ένα Cooper και συμμετείχε για πρώτη φορά σε αγώνα Grand Prix στην ηλικία των 29 ετών. Ο αγώνας δεν ήταν άλλος από το British Grand Prix του 1955, στο οποίο όμως τελικά εγκατέλειψε από συμπλέκτη. Έτσι έπρεπε να περιμένει για τη ευκαιρία του που τελικά ήρθε στον αγώνα του Snetterton, ο οποίος αν και δεν ήταν πρωταθληματικός συμμετείχε όλη η αφρόκρεμα των οδηγών και η μάχη του με τον Sterling Moss του έδωσε την δημοσιότητα που χρειάζονταν. Το 1956 πάντως δεν ήταν μια καλή χρονιά και παρά την Maserati 250F που είχε αγοράσει ο ίδιος δεν κατάφερε και πολλά πράγματα. Όμως όταν ο Cooper του έδωσε την ευκαιρία που ζητούσε με της νέας γενιάς μονοθέσια που σχεδίασε και τα οποία είχαν τον κινητήρα πίσω από τον οδηγό, ο Jack ξεδίπλωσε το ταλέντο του. Συμμετείχε στους στενούς δρόμους του Μονακό και παρά το γεγονός ότι ο κινητήρας του ήταν μόλις δύο λίτρων (δηλαδή 500 κ.εκατ. μικρότερος από τον συναγωνισμό) ήταν τρίτος. Όμως μερικά μέτρα πριν από τη καρό σημαία του τερματισμού τον πρόδωσε η τρόμπα βενζίνης. Τι κάνεις λοιπόν τότε; Απλά πηδάς από το μονοθέσιο και σπρώχνεις το αυτοκίνητο μέχρι τη γραμμή του τερματισμού, αν βέβαια είσαι ο Jack! Τερμάτισε έκτος!

 

Ημέρες δόξας

Το 1959 με κινητήρες πλέον 2,5 λίτρων ο Brabham θα κερδίσει τον πρώτο αγώνα της χρονιάς στο Μονακό και θα συνεχίσει με ακόμα μια νίκη στη Βρετανία πριν τον σταματήσει για λίγο ένα ατύχημα στην Πορτογαλία. Έτσι οι Brabham, Moss και ο Tony Brooks με Ferrari, όλοι θα φτάσουν στον Νέο Κόσμο και στη πίστα του Sebring με βαθμολογίες που θα τους επέτρεπαν να χτυπήσουν τον τίτλο. Ο Moss θα εγκαταλείψει με σπασμένο κιβώτιο ταχυτήτων, αλλά η τρόμπα βενζίνης θα προδώσει τον Brabham. Και πάλι όμως μετά από τον πολύ κουραστικό αγώνα θα κατέβει και θα σπρώξει το αυτοκίνητο μέχρι τη γραμμή του τερματισμού για να πάρει την τέταρτη θέση και τον Παγκόσμιο Τίτλο!

Παρά το γεγονός ότι κέρδισε τον πρώτο αγώνα του 1960 στην Αργεντινή δεν ήταν ευχαριστημένος καθώς πλέον τα Cooper δεν διέθεταν το πλαίσιο που απαιτούνταν και έτσι αποφάσισε να εμπλακεί δυναμικά και αυτός στην σχεδίαση και κατασκευή του αυτοκινήτου. Έτσι, σχεδιάστηκε με τις υπδείξεις του το Cooper Τ53, αλλά στον αγώνα του Μονακό κατέληξε στις… μπαριέρες. Όμως το νέο αυτοκίνητο είχε δυνατότητες και το απέδειξε κερδίζοντας τους επόμενους πέντε αγώνες στην Ολλανδία, Γαλλία, Βέλγιο και Βρετανία. Το 1960 ήταν η χρονιά που τα πήρε όλα, και το Πρωτάθλημα οδηγών και το Πρωτάθλημα Κατασκευαστών για τον Cooper.

 

Ημέρες περισυλλογής

Για το 1961 οι κανονισμοί άλλαξαν επιβάλλοντας κινητήρες μόλις 1,5 λίτρων και η Climax αποδείχτηκε ότι δεν διέθετε το πακέτο των Porsche, Lotus και των Ferrari που τελικά κέρδισαν το πρωτάθλημα. Ο Brabham έτσι πήρε τη μεγάλη απόφαση και άρχισε τη σχεδίαση αυτοκινήτων δικής του κατασκευής. Για το 1961 με τη βοήθεια του Tauranac στήνει την Motor Racing Development (MRD) και από το 1962 θα αφοσιωθεί αποκλειστικά στα μονοθέσιά του. Η ομάδα πάντως δεν είχε επιτυχία και το 1965 σκεπτόταν να πάρει σύνταξη με τον Dan Gurney να έχει πλέον τη θέση του πρώτου οδηγού. Αλλά στο τέλος της χρονιάς και ο ίδιος ο Gurney αποφάσισε να αποχωρήσει για να στήσει τη δική του ομάδα και έτσι ο Brabham αναγκάστηκε να πάρει και πάλι τον ηγετικό ρόλο του πρώτου οδηγού στην ομάδα.

 

Και πάλι προς τη δόξα

Το 1966 οι νέοι κανονισμοί ανέβασαν τα κυβικά των κινητήρων στα 3,0 λίτρα και ενώ όλοι οι κατασκευαστές εμφανίστηκαν με δωδεκακύλινδρους, ο Brabham παρήγγειλε στην Repco από την Αυστραλία ένα σύνολο με μόλις με οκτώ κυλίνδρους. Ο συνδυασμός του αξιόπιστου κινητήρα με την επιθετική οδήγηση του Jack, του έδωσαν όχι μόνο τη πρώτη νίκη οδηγού στο τιμόνι δικού του αυτοκίνητου (κάτι που το έχουν καταφέρει από τότε μόνο οι Bruce McLaren και Dan Gurney), αλλά και τον τίτλο στο τέλος της χρονιάς! Μάλιστα εκνευρισμένος από τα σχόλια του τύπου για την ηλικία του, αν και ήταν μόλις 40 ετών, εμφανίστηκε στον αγώνα της Ολλανδίας με ψεύτικα μακριά γένια και στηριζόμενος σε μπαστούνι πριν μπει στο μονοθέσιο και κερδίσει τον αγώνα!

Το 1967 τον τίτλο θα τον κερδίσει και πάλι μια Brabham, αλλά αυτή τη φορά στο τιμόνι ήταν ο Denis Hulme κατακτώντας και το Πρωτάθλημα Κατασκευαστών με 67 βαθμούς. Το 1968 θα συμμετάσχει και πάλι στο πλευρό του Jochen Rindt, αλλά αυτή τη φορά είχε επτά εγκαταλείψεις και το 1969 μετά από ένα ατύχημα υποσχέθηκε στη γυναίκα του ότι θα πάρει σύνταξη από τους αγώνες και πούλησε το μερίδιο της ομάδα στον Tauranac.  

Όμως δεν κράτησε τον λόγο του και το 1970 επανήλθε στις πίστες κερδίζοντας τον πρώτο αγώνα της χρονιάς στη Νότιο Αφρική ενώ ήταν επικεφαλής του αγώνα στο Μονακό, πριν ένα μπλοκάρισμα δώσει την ευκαιρία στον Rindt, που τελικά κέρδισε τον τίτλο, να πάρει τη νίκη. Τελικά τερμάτισε στη πέμπτη θέση της βαθμολογίας σε ηλικία 44 ετών!

Ο Sir Jack Brabham, η μεγάλη αυτή φιγούρα του μηχανοκίνητου αθλητισμού, ο 3 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής, έφυγε από την ζωή στις 19 Μαΐου 2014, σε ηλικία 88 ετών.