Routemaster: Σήμα κατατεθέν

Το Routmaster είναι αναγνωρίσιμο σε όλο τον κόσμο από το 1950 και από μόνο του για δεκαετίες ήταν ένα από τα αξιοθέατα του Λονδίνου. Μια βόλτα στη προνομιακή εμπρός/πάνω θέση ήταν από τα must κάθε τουρίστα. Όμως, πέρα από την εικόνα του έκρυβε και πολλές καινοτομίες. Σχεδιάστηκε ειδικά για τους στενούς δρόμους της πόλης του Λονδίνου και γι’ αυτό άλλωστε είχε δύο ορόφους, αν και η στριφογυριστή σκάλα για τον πάνω όροφο δεν ήταν και ότι καλύτερο για τους συνταξιούχους. Όμως σε μέρες που η μίνι φούστα ήταν στις δόξες της, πρόσφερε προνομιακή "θέα"!

Πέρα από τις διαστάσεις του, οι προδιαγραφές του ήταν πολύ συγκεκριμένες σχετικά με την οικονομία και τα υλικά του τα οποία ήταν πλήρως ανακατασκευάσιμα. Μάλιστα, αν υποστηρίζαμε ότι ήταν υπόδειγμα τεχνολογίας για εκείνες τις ημέρες δεν θα πέφταμε και πολύ μακριά από την πραγματικότητα. Πρώτα από όλα η όλη κατασκευή, όσο και αν σας φαίνεται τελείως παράλογο, ήταν αυτοφερόμενη (!) χωρίς σασί με τον κινητήρα και τις αναρτήσεις να διαθέτουν τα δικά τους υποπλαίσια, τα οποία βιδώνονταν στο πλαίσιο. Και κρατηθείτε: για να μειωθεί το βάρος η όλη υπερκατασκευή ήταν από αλουμίνιο, με το συνολικό βάρος του λεωφορείου να κυμαίνεται από 7.366 έως 7.849 κιλά ανάλογα με τον κινητήρα! Η Routemaster μάλιστα που τα κατασκεύαζε τα εξόπλιζε με αυτόματο κιβώτιο και φρένα αέρος, ενώ η ανάρτηση ήταν ανεξάρτητη σε όλους τους τροχούς. Με λίγα λόγια τα Routemaster ήταν ότι καλύτερο είχε να προσφέρει η τεχνολογία στα οχήματα μαζικής μεταφοράς.

Οι κινητήρες πετρελαίου αρχικά ήταν της AEC στα 9,6 λίτρα, για να αντικατασταθούν αργότερα από τον Leyland 600 στα 9,7, και να επιστρέψουν όμως και πάλι σε αυτούς της AEC στο τέλος της ζωής του, αυτή τη φορά με χωρητικότητα 11,3 λίτρων. Το κιβώτιο ταχυτήτων ήταν ηλεκτρομαγνητικό και μπορεί να ήταν αυτόματο, αλλά η επιλογή ταχυτήτων γινόταν χειροκίνητα μέσω ενός μικρού μοχλού.

 

Ιστορία

Το 1954 το πρωτότυπο RM1 παρουσιάστηκε στην Έκθεση του Earls Court και το 1956 η London Transport το επέλεξε και παρήγγειλε τα πρώτα 850 κομμάτια, με την παραγωγή του να αρχίζει την επόμενη χρονιά, φορώντας κινητήρα της AEC. Το 1962-1963 κατασκευάζονται ακόμα 575 λεωφορεία, αλλά αυτή τη φορά με κινητήρες της Leyland, ενώ το 1968 το τελευταίο αντίτυπο μπαίνει σε κυκλοφορία. Συνολικά κατασκευάστηκαν 2.876 αντίτυπα από τα οποία ζουν σήμερα τα 680, ενώ ακόμα 600 ακόμα υπολογίζεται πως υπάρχουν σε λειτουργική κατάσταση ανά τον κόσμο.