Jim Clark vs Graham Hill: Το 1962 ήταν σταθμός

Ο Colin Chapman ήταν φυσικά πίσω από τις μεγαλύτερες επαναστάσεις που έγιναν ποτέ στους αγώνες και η Lotus 25, που παρουσιάστηκε στο τέλος του 1961 ήταν το πρώτο μονοθέσιο με κατασκευή monocoque, δηλαδή το πλαίσιο πλέον δεν αποτελούνταν από σωλήνες που δημιουργούσαν χωροδικτύωμα, αλλά ήταν πρακτικά μια «μπανιέρα» από μεταλλικές επιφάνειες, στη πλάτη της οποίας ήταν βιδωμένος ο κινητήρας. Το αποτέλεσμα ήταν μια πιο άκαμπτη κατασκευή με λιγότερο βάρος. Όμως όλα αυτά ήταν μυστικά και ακόμα και ο ίδιος ο Jim Clark ο οποίος είχε υπογράψει σαν οδηγός της ομάδας για το 1962, δεν έμαθε τις εξελίξεις και το μόνο που του είχαν πει ήταν ότι κάτι πολύ ενδιαφέρον ετοιμάζονταν για τη νέα χρονιά. Πάντως τα πρώτα σημάδια είχαν φανεί από τον αγώνα της Νοτίου Αφρικής, όπου η Lotus 24 πρακτικά είχε εγκαταλειφθεί και όλη είχαν πέσει με τα μούτρα στην εξέλιξη του νέου V8 κινητήρα της Coventry Climax.

Όμως τελικά αποδείχτηκε ότι το πλαίσιο της 25 ήταν τόσο στενό, κατά πάγια τακτική του Colin που πάντα έφτανε τη σχεδίαση στα άκρα, που δεν χωρούσε ο μοχλός ταχυτήτων και έτσι εξέλιξαν ένα μοχλό που φύτρωνε στη κολώνα του τιμονιού. Όμως αυτό δεν άρεσε στους οδηγούς οι οποίοι μετά από μια μικρή επανάσταση επανέφεραν το μοχλό στο πλάι φαρδαίνοντας το monocoque. Αυτό καθυστέρησε την εξέλιξη και έτσι η 25 εμφανίστηκε μόλις τον Μάιο στο Zandvoort, αλλά ως συνήθως εκείνες τις ημέρες το μονοθέσιο αντιμετώπισε προβλήματα νεότητας και οι οδηγοί δεν το βολεύτηκαν, αφού η θέση οδήγησης ήταν πολύ ξαπλωτή με αποτέλεσμα να κουραστούν. Αλλά εδώ δεν μπορούσαν να γίνουν βελτιώσεις και έτσι το μόνο που είχαν να κάνουν οι Clark και Trevor ήταν να… συνηθίσουν ότι από εδώ και εμπρός θα οδηγούσαν σχεδόν ξαπλωμένοι!

Στο άλλο στρατόπεδο της BRM πάλι δεν ήταν και πολύ καλύτερα σε ότι είχε να κάνει με τους χρόνους της εξέλιξης καθώς ο V8 κινητήρας που επρόκειτο να παρουσιαστεί το 1961 καθυστερούσε. Πάντως όταν τελικά εμφανίστηκε ο κινητήρας τα χαμόγελα ήρθαν και πάλι στα χείλια των Graham Hill και Richie Ginther. Ο κινητήρας ήταν γρήγορος, όμως το αυτοκίνητο ήταν συνολικά πιο μεγάλο και πιο βαρύ από την Lotus 25.

 

Οι αγώνες

Τη πρωταπριλιά στο Heysel του Βελγίου ο Hill κερδίζει όταν ο Climax καταρρέει, αλλά στις 23 Απριλίου στο Pau της Γαλλίας είναι ο Maurice Trintignant που κερδίζει με το παλαιό Lotus 18/21 μονοθέσιο του Walker που φορούσε τετρακύλινδρο κινητήρα, εμπρός πάντως από τη Ferrari του Rodriquez. Στις 20 Μαΐου στον Ολλανδικό αγώνα του Zandvoort o Graham Hill παίρνει μια πολύ πειστική νίκη, αλλά ο Trevor Taylor είναι δεύτερος. Στο Μονακό στις 3ηςΙουνίου o Hill είναι και πάλι στη πρώτη θέση όταν μετά από μια επική μάχη ο συμπλέκτης του Clark πάει σπίτι του και ο κινητήρας παραδίδει πνεύμα στον 56ογύρο. Όμως και ο Hill τελικά δε θα πάρει τον αγώνα εγκαταλείποντας από κινητήρα στον 93ογύρο, δίνοντας τη πρώτη θέση στο Bruce McLaren με Cooper. Ακολουθεί ο αγώνας του Βελγίου στο Spa-Francochamps με τον Clark τελικά να κερδίζει τον πρώτο αγώνα για το monocoque μονοθέσιο! Την 1ητου Ιουλίου στον αγώνα της Reims ο Clark πετυχαίνει τον ταχύτερο γύρο στα δοκιμαστικά με τον Hill πίσω του και τον Surtees με Lola στη τρίτη. Τελικά όμως θα είναι ο McLaren που θα κερδίσει με τον Graham τελικά να περιορίζεται δεύτερος. Στη Ruen-Les-Assarts στο French Grand Prix στις 8 Ιουλίου ο Clark κάνει και πάλι στον ταχύτερο γύρο στα δοκιμαστικά, αλλά είναι ο Graham που τον καταδιώκει και τον πλησιάζει. Τα πράγματα θα γίνουν πιο εύκολα όταν θα σπάσει η εμπρός ανάρτηση της Lotus, αλλά ο Graham θα γίνει και αυτός θεατής από κινητήρα, προσφέροντας τη νίκη στη Porsche του Dan Gurney. Πάντως στις 21 Ιουλίου σε ένα ηλιόλουστο British Grand Prix που διεξήχθη στη πίστα του Aintree, o Jimmy θα έχει ένα μοναχικό και εύκολο τελικά αγώνα με τον Graham τελικά τέταρτο. Ο επόμενος αγώνας είναι ο γερμανικός στο Nurburgring με τον Hill να είναι άπιαστος παρά τη μάχη του με τον Surtees. Στην Ιταλία στις 16 Σεπτεμβρίου και που αλλού από τη Monza o Graham, παρά τη κακή του εκκίνηση, είναι ασταμάτητος και περνά τη Lotus του Clark για να κερδίσει. Όλο το τσίρκο μεταφέρεται στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού στο Watkins Glen και ο Jimmy κάνει και πάλι αυτό που ξέρει καλύτερα, δηλαδή πετυχαίνει τον ταχύτερο γύρο. Τελικά θα κερδίσει με τον Graham πίσω του και το πρωτάθλημα θα κριθεί τελικά στον αγώνα της Νοτίου Αφρικής, όπου στις 29 Δεκεμβρίου είναι ο Graham Hill που κατακτά τον τίτλο.

Το 1962 ήταν μια χρονιά που κανείς δεν θα ξεχάσει, όχι μόνο γιατί η Formula 1 δεν θα ήταν ποτέ η ίδια, αλλά και γιατί οι αγώνες «ανήκαν σε όλους» μέχρι τη τελευταία στροφή. Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι κανείς θεατής δεν θα βαρέθηκε εκείνη τη χρονιά.