Briggs & Stratton Flyer: Αφαιρετική πρακτικότητα 125 δολαρίων

Δεν υπάρχει και πολύ φοβόμαστε ότι ποτέ δεν θα υπάρξει πιο φτηνό και πιο βασικό μεταφορικό μέσο. Στα 125 δολάρια, αν και σε τιμές 1919, η τιμή του ήταν τόσο χαμηλή που δεν νομίζουμε ότι ποτέ θα παρουσιαστεί κάτι φτηνότερο στα τετράτροχα μεταφορικά μέσα. Βέβαια δεν θα πάρετε και τίποτα πιο βασικό από το Smith Flyer που παρουσιάστηκε το 1915 και έζησε μέχρι το 1919, πριν η ιδέα εξαγοραστεί από την Briggs & Stratton, η οποία άλλωστε κατασκεύαζε και τους κινητήρες. Το πλαίσιο δεν ήταν τίποτα άλλο από έξι ξύλινες τραβέρσες (μαδέρια κοινώς), τα οποία έπαιζαν και το ρόλο κάποιας ανάρτησης. Οι τροχοί ποδηλάτου με ακτίνες των 20 ιντσών φυσικά δεν διέθεταν φρένα και κανένας από αυτούς δεν ήταν κινητήριος! Το μεταξόνιό του έφτανε τα 1,575 μ. με το πλάτος στα 0,762 μ. Χωρούσε δύο επιβάτες που κάθονταν σε «ψαθάκια» και δεν υπήρχε οτιδήποτε που να έμοιαζε με υπερκατασκευή με τους επιβάτες παρατημένους στα στοιχεία της φύσης. Καλά με 125 δολάρια τι περιμένατε;

Μάλιστα πολύ γρήγορα απέκτησε και παρατσούκλι ονομαζόμενο «Red Bug» γιατί αρχικά όλα ήταν βαμμένα κόκκινα. Κάτι σαν παιδικό όχημα μας κάνει, μόνο που αν το καλοσκεφτείτε είναι μια πολύ σοβαρή πρόταση αυτοκίνησης, που τηρουμένων των τεχνολογικών εξελίξεων, θα μπορούσε να δουλέψει και σήμερα! Και αυτό χάρη στην πραγματικά ιδιοφυή τοποθέτηση του κινητήρα. Να πούμε εδώ ότι η ιδέα του αυτόνομου-τροχού-κινητήρα δεν ήταν νέα αφού είχε παρουσιαστεί το 1910 από τον Arthur Miller Walk που ζούσε στο Birmingham και η ιδέα δεν ήταν και πολύ διαφορετική από το «τροχό της Κοπεγχάγης» ο οποίος παρουσιάστηκε πρόσφατα. Αλλά ενώ ο τροχός της Κοπεγχάγης είναι ένας ηλεκτροκινητήρας στο κέντρο του τροχού, εκείνος ο κινητήρας του Walk ήταν μονοκύλινδρος, δίχρονος. Αποτελούσε μια ενιαία μονάδα που έδινε κίνηση στο κέντρο του τροχού και αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως μονάδα υποβοήθησης των ποδηλάτων ως τρίτος τροχός στο πλάι!

Την ιδέα αυτή πήρε ο Smith και τοποθέτησε τον τροχό-κινητήρα στο άκρο της υποτιθέμενης καρότσας σαν πέμπτο τροχό ο οποίος ήταν και ο κινητήριος! Η απλότητα σε όλο της το μεγαλείο. Για να ξεκινήσεις δεν είχες παρά να βάλεις εμπρός τον κινητήρα σπρώχνοντας το όχημα ενώ συγχρόνως κατέβαζες τον τροχό ώστε να ακουμπήσει την ίδια στιγμή που προσπαθούσες  να πηδήξεις πάνω. Πιο εύκολο από όσο ακούγεται φτάνει να πάρκαρες πάντα σε κατηφόρα. Όσο για τα φρένα που δεν υπήρχαν πάλι ακολουθούσες την αντίστροφη μεθοδολογία. Σήκωνες δηλαδή τον κινητήρα (!) με τον ειδικό μοχλό και απλά ακούμπαγες τη σόλα σου στο δρόμο για να επιβραδύνεις!

Πάντως για να μην νομίζετε ότι αυτές οι εταιρείες που ασχολήθηκαν με αυτά τα πολύ παιδικά ήταν κάποιες παρακατιανές για την ιστορία και μόνο να σας αναφέρουμε ότι η Briggs & Stratton η οποία είχε ιδρυθεί στο Milwaukee του Wisconsin επρόκειτο να εξελιχτεί σε μια από τους μεγαλύτερους κατασκευαστές σταθερών κινητήρων για χλοοκοπτικά και αλυσοπρίονα και το 1953 ήταν ο μεγαλύτερος παραγωγός τέτοιων κινητήρων, κατασκευασμένους πλέον από αλουμίνιο, μειώνοντας έτσι σημαντικά το βάρος. Όμως δεν έμειναν εκεί και έφτασαν ακόμα στο να εξαγοράσουν εταιρείες όπως οι Evinrude και Johnson.

Πέρα του αστείου της όλης υπόθεσης πάντως, πολλά σημερινά μεταφορικά μέσα θα μπορούσαν να μάθουν πολλά από την αφαιρετική πρακτικότητα του!