Alfa Romeo Montreal: Η μεγάλη

Η Alfa Romeo μπορεί να καυχιέται ότι είναι η μοναδική εταιρεία στον κόσμο που έχει δοκιμάσει, σχεδιάσει και προσφέρει σε μαζική και αγωνιστική εφαρμογή κάθε διάταξης κινητήρα! Από τον τετρακύλινδρο εν σειρά, σε εξακύλινδρο, σε V, σε επίπεδο τετρακύλινδρο, ακόμα και δωδεκακύλινδρο! Όλα τα έχουν δοκιμάσει οι Ιταλοί, άλλοτε με μεγάλη επιτυχία, άλλοτε με μικρότερη. Δεν έχει όμως σημασία, αυτό που μετράει είναι η διάθεση για πείραμα, είναι αυτό το κάτι διαφορετικό, το ρίσκο. Γι’ αυτό άλλωστε και αγαπήθηκε με πάθος αυτή η εταιρεία, γιατί ποτέ δεν το έπαιξε στα σίγουρα.

 

Πείραμα

Η Alfa Romeo  χρειάζονταν μια ναυαρχίδα, μόνο που δεν είχε τα χρήματα να εξελίξει ένα αυτοκίνητο από την αρχή. Αυτό όμως δεν την εμπόδισε και προχώρησε το 1967 στη παρουσίαση ενός πρωτότυπου στην Έκθεση του Μόντρεαλ (Expo 67) το 1967. Το αυτοκίνητο μάλιστα δεν είχε όνομα, αλλά επειδή έκανε τη πρώτη του εμφάνιση στη πόλη αυτή του Καναδα, τελικά όλοι αναφέρονταν σε αυτό σαν Alfa Romeo Montreal. Τελικά δεν ήταν ένα κακό όνομα και πρέπει να πούμε ότι ταίριαζε στο αυτοκίνητο. Δύο πρωτότυπα κατασκευάστηκαν και σήμερα βρίσκονται στο Μουσείο της Alfa Romeo στο Arese.

Το studio που ανέλαβε τη σχεδίαση δεν ήταν άλλο από αυτό του Bertone, με τον Marcello Gandini να βάζει κι εδώ το χεράκι του! Βέβαια το πρωτότυπο δεν είχε την οποιαδήποτε σχέση με το αυτοκίνητο παραγωγής και αυτό γιατί είχε τετρακύλινδρο κινητήρα 1,6 λίτρων και βασίζονταν πάνω στα πλαίσιο της Giulia Sprint GT. Σχεδιαστικά ήταν ένα ενδιαφέρων αυτοκίνητο με πρωτότυπα καλύματα-γρύλιες στα εμπρός φώτα, τα οποία ακόμα και σήμερα δεν έχουν αντιγραφεί, αλλά οι εισαγωγές στην πλευρική κολώνα δεν ήταν και ότι πιο εμπνευσμένο. Όπως και να το κάνουμε όμως οι αναλογίες του ήταν σωστές και γενικά υπήρχε μια διάθεση για super-car.

 

Παραγωγή

Το πρώτο αυτοκίνητο παραγωγής εμφανίστηκε το 1970 στην Έκθεση της Γενεύης και πρακτικά εν είχε καμία σχέση με τη προ τριετίας «Montreal». Τώρα το αυτοκίνητο διέθετε κινητήρα V8 στα 2.593 cc με περιεχόμενη γωνία 90 μοιρών και με ψεκασμό από την SPICA, απέδιδε 200 ορεξάτους ίππους, ακολουθούμενος από κιβώτιο της ZF πέντε σχέσεων. Ο κινητήρας δεν ήταν καινούργιος, προέρχονταν από τον δίλιτρο της Tipo 33 με το κόκκινο να αρχίζει στις 7.000 rpm, κάτι που ήταν ανήκουστο εκείνες τις ημέρες! Ο κινητήρας τέλος δεν θα μπορούσε παρά να ήταν τοποθετημένος εμπρός, κατά τον διαμήκη άξονα. Αλλά και το υπόλοιπο αυτοκίνητο δεν ήταν αυτό που θα λέγαμε «νέο». Και αυτό γιατί βασίζονταν πάνω στο πλαίσιο της Giulia GTV με διπλά ψαλίδια εμπρός και άκαμπτο πίσω άξονα, με ελεγχόμενο πάντως διαφορικό. Το μήκος του έφτανε τα 4,220 m με το βάρος του στα 1.205 κιλά.

Έζησε όμως λίγο γιατί το 1977 διεκόπη η παραγωγή του από την καροσερία του Bertone όπου κατασκευάζονταν και πιο συγκεκριμένα στο εργοστάσιο στο Caselle στα περίχωρα του Τορίνο. Η Alfa Romeo κατασκεύαζε το πλαίσιο και τον κινητήρα με το πρώτο να μεταφέρεται στο Cassele, όπου ο Bertone τοποθετούσε το υπόλοιπο σώμα. Μετά από αυτό μεταφέρονταν για μια ακόμα φορά στο εργοστάσιο του Grugliasco όπου βάφονταν και τοποθετούνταν το εσωτερικό. Τελικά ταξίδευε και πάλι πίσω στο Arese, όπου φορούσε τον κινητήρα και τις αναρτήσεις του. Όπως λοιπόν καταλαβαίνετε λόγω των συνεχών ταξιδιών οι ημερομηνίες παραγωγής πρέπει να είναι κάπως… θολές.

Όμως το αυτοκίνητο ποτέ δεν ήταν μια εμπορική επιτυχία καθώς ήταν πιο ακριβό από την Jaguar E-Type και την Porsche 911, με την Alfa Romeo να δεινοπαθεί για να ξεφορτωθεί τα 3.917 αυτοκίνητα που τελικά κατασκεύασε. Ειρωνεία: η Alfa Romeo ποτέ δεν διέθεσε την Montreal στην αγορά της Βορείου Αμερικής.