"ΑΕΚάκι" το Ακρόπολις

Από τα μεγάλα σαλόνια του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλλυ ο εθνικός μας αγώνας πέρασε στον …ημιυπαίθριο. Τι Λωζάνη, τι Κοζάνη. Από όποια πλευρά και να το δούμε το Ράλλυ Ακρόπολις υποβαθμίστηκε και φταίγαμε εμείς για αυτό, πέρα για πέρα. Τα έχουμε ξαναπεί, ούτε οι ξένοι μας φταίνε, ούτε μας ζηλεύουνε, ούτε τρικλοποδιές μας βάλανε. Το Ράλλυ Ακρόπολις δεν μπορούσε να κρατηθεί στο μεγάλο πρωτάθλημα, οπότε το «Ευρωπαϊκό» ήταν μονόδρομος. Είμαι κάθετα αντίθετη και πολύ πικραμένη, που ο εθνικός μας αγώνας κατάντησε δεύτερος, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Ωστόσο θα είμαι από αυτούς που θα τον παρακολουθήσουν. Το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και ανταγωνισμό έχει και πολλές ομάδες και θέαμα και τα πάντα. Μπορεί να μην έχουμε τις μεγάλες ομάδες του παγκοσμίου, όμως αν στο βουνό γίνεται χαμός και ο κόσμος ευχαριστηθεί, τι άλλο πραγματικά μπορεί κανείς να θέλει. Η αλήθεια είναι ότι, αν το Ακρόπολις δεν γινόταν καθόλου, η απομόνωση θα ήταν τέτοια, που δεν θα μαζευόταν με τίποτα. Υπάρχει βέβαια και το ενδεχόμενο να μείνουμε για πάντα καθηλωμένοι σε ένα «Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα» περιμένοντας το θαύμα της επανένταξης, όπως τόσες και τόσες χώρες. Είναι πολύ δύσκολο φυσικά να βλέπεις μια ομάδα που πρωταγωνιστούσε να παίζει σε πιο μικρή κατηγορία. Σε πνίγει η αδικία γιατί κοιτώντας τις άλλες χώρες ξέρεις ότι όχι μόνο δεν έχεις τίποτα να ζηλέψεις από αυτές, αλλά ότι θα μπορούσες να το κάνεις καλύτερα. Εύχομαι να χαμηλώσουν λιγάκι τα «καλάμια» και να κοιτάξουμε με ψυχραιμία και ταπεινοφροσύνη τα λάθη, που έγιναν, μήπως και όταν κληθούμε να επανενταχτούμε να έχουμε και το πρόσωπο και τη δυνατότητα να ανταπεξέλθουμε. Γιατί μέχρι στιγμής όλοι έκαναν τα πάντα τέλεια και φταίει ακόμα, και για όλα τα στραβά, «ο άλλος», που ως εκ θαύματος δεν έχει όνομα και επώνυμο. Θετικό πάντως είναι ότι θα γίνει ο αγώνας έστω και στο «Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα».
Ωστόσο επιμένω στο χαμηλό προφίλ των εμπλεκομένων, γιατί πάνω από όλα στο WRC δεν επιβιώνουν οι «ψηλωμένοι» ακόμα και αν είναι παγκόσμιοι πρωταθλητές. Ρίξτε μια ματιά στην ιστορία του χώρου για να το καταλάβετε. Φέτος αν είσαστε στην συνέντευξη Τύπου στο τέλος του γαλλικού αγώνα θα παθαίνατε ένα πολιτισμικό σοκ, σαν αυτό που έπαθα και εγώ. Το τι κλάμα και τι συγκίνηση έπεσε δεν περιγράφεται, ιδίως όταν πήρε το λόγο ο Jost Capito ήδη παγκόσμιος πρωταθλητής ως επικεφαλής της VW motorsport. O λόγος του, θα περίμενε κάποιος, να είναι πομπώδης ή πανηγυρικός, διάολε είχαν πάρει άνετα τον πρώτο τίτλο αυτό των Οδηγών και πήγαιναν για τον δεύτερο. Αντίθετα αυτός μίλησε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος και πόσο μεγάλη είναι η συμβολή των αγώνων στην καλυτέρευση της ζωής, δίνοντας μεγάλη έμφαση στο κομμάτι «θεατής - ΜΜΕ» και τελευταία άφησε την ομάδα του και τους οδηγούς του. Κλαίγανε όλοι σαν μικρά παιδιά. Όσα χρόνια ήμουν στο WRC τέτοιο πράγμα δεν είχα ξανακούσει. Η ταπεινοφροσύνη των φετινών παγκόσμιων πρωταθλητών ήταν το χαρακτηριστικό τους και με εξέπληξε γιατί τον Jost αν μη τι άλλο τον γνωρίζω καλά και ξέρω πόσο σεμνός και ευγενικός είναι. Η έκπληξη ήταν όταν τον ρώτησα «πώς στα αλήθεια αισθάνεσαι, που πήρες αμέσως τον παγκόσμιο τίτλο;» η απάντηση ήταν απλή και ειλικρινής. «Απλά ήρθε. Δεν κάναμε κάτι ιδιαίτερο. Τα καλά αποτελέσματα άρχισαν να έρχονται σαν κάτι φυσικό και ήταν καλοδεχούμενα. Εμείς αρχίσαμε δειλά, δειλά να το πιστεύουμε μετά το Ακρόπολις». Δεν είπε ούτε είχαμε ομαδάρα, ούτε είμαστε οι καλύτεροι, ούτε τα ξέρουμε όλα, ούτε τίποτα από όλα αυτά, ενώ θα μπορούσε. Αυτοί είναι οι Παγκόσμιοι Πρωταθλητές σεμνοί και ταπεινοί όπως, χρόνια τώρα, αρμόζει στους ανθρώπους των ράλλυ. Αντίθετα με εμάς τους «ακροπολικούς», αν και χάσαμε κατά κράτος και πέσαμε κατηγορία δεν έχουμε καν τη διάθεση να διορθώσουμε τα λάθη μας. Μάλιστα επιμένουμε σε αυτά από κουτό εγωισμό να παραδεχθούμε ότι κάναμε λάθη. Το μεγάλο ερώτημα είναι: Θα τα καταφέρουμε να επανέλθουμε στο WRC; Η αλήθεια είναι ότι ακόμα μια φυσική καταστροφή να γίνει στη Σαρδηνία και το έχουμε το comeback, σύντροφοι. Πάντως το στοίχημα, που παίζει στους αγωνιστικούς κύκλους είναι ποιος θα αλλάξει γρηγορότερα κατηγορία; Το Ακρόπολις ή η ΑΕΚ; Το over έχει καλή απόδοση. Όπως και να το κάνουμε είναι και η παγκοσμιότητα της Αγιά Σοφιάς, που μετράει πιο πολύ από ότι ο τοπικός Όσιος Πατάπιος...