Lift off! Με Porsche 911...

Θα μπορούσε να ήταν κάπως έτσι: 5,4,3,2 ignition και μετά από λίγο… we have lift off! Μεγάλες στιγμές καθώς μέσα σε ένα σύννεφο καπνού και μέσα σε βρυχηθμό το… θηρίο αρχίζει να κινείται προς το διάστημα. Στιγμές πραγματικού μεγαλείου για κάθε ένα από εμάς, τους κατοίκους του πλανήτη Γη, που ζήσαμε (έστω και από την οθόνη της τηλεόρασης) την αποδέσμευσή από τη βαρύτητα.

Θα μπορούσε πάλι το «lift off» να αναφερόταν στη καινούργια σχεδίαση του gocar που πραγματικά σε απογειώνει σε νέα διάσταση πιο φιλική πιο εύχρηστη και συνολικά πιο ευχάριστη.

Αλλά όχι το δικό μου «lift-off» δεν αναφέρεται σε τίποτα από αυτά, αντίθετα είναι πολύ προσωπικό και οριοθετεί την εμπειρία που μόνο οδηγοί πέντε γενεές πίσω μπόρεσαν να γευτούν και επέζησαν για την διηγηθούν! Γιατί μόνο οδηγοί που έπεσε στα χέρια τους μια Porsche 911 (προ 1990, γιατί μετά τα πράγματα έγιναν πιο εύκολα), σήκωσαν… το πόδι από το γκάζι πάνω στη στροφή (και κατάφεραν να το μαζέψουν) θεωρούνταν… αρκετά άντρες!

Αυτό είναι το δικό μου «lift off»! Ξέρω, ξέρω αυτές τις εμπειρίες τις ζεις μια φορά, είναι η στιγμή που τις γεννά, είναι απλά η τύχη που σε βάζει στο κάθισμα και πίσω από το τιμόνι τη συγκεκριμένη στιγμή και η εμπειρία γράφει την ηλεκτροχημική εκκένωση σε κάποιο από τα κύτταρα του εγκεφάλου σου. Έτυχε την έζησες, τη βίωσες σου έμεινε, δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή, είναι εκεί. Όπως σε δύο γενιές οδηγών από σήμερα το πιθανότερο είναι ότι τα αυτοκίνητα δεν θα διαθέτουν τιμόνι, έτσι μερικά χρόνια πίσω το τιμόνι της 911 ήταν το ίδιο άχρηστο, αν σήκωνες το πόδι από το γκάζι στη μέση της στροφής.

Το αυτοκίνητο που σχεδίασε ο μεγαλύτερος σχεδιαστής όλων των εποχών, ο Φερδινάνδος (μαζί με τον Χανς - Ledwinga βλέπε Tatra - και τον δικό μας Αλέξανδρο) ήταν το μεγαλύτερο λάθος που έγινε ποτέ, με τον κινητήρα να αερίζεται στο βορειότερο σημείο! Όμως αυτό δεν είχε καμία σημασία, αυτό που μετρούσε εκείνες τις ημέρες ήταν η δοκιμασία που σου επέβαλε η ίδια η οδήγηση. Το αυτοκίνητο εκείνες τις ημέρες δεν έπρεπε να είναι φιλικό και εύκολο, έπρεπε να είναι δύστροπο για να καταξιώσει τον οδηγό του (ή τον θηριοδαμαστή του αν θέλετε) μέσα από την βάρβαρη επιβολή της θέλησης του ανθρώπου πάνω στο μέταλλο! Πως το άγριο άλογο προσπαθεί να ξεφορτωθεί τον αναβάτη του; Κάπως έτσι!

Οι πρώτες 911 μαζί με τις Alfa Romeo του ‘70 και του ‘80 αν θέλετε, γι’ αυτό το λόγο αγαπήθηκαν και έγραψαν τη δική τους ιστορία. Γιατί όποιος μπόρεσε να οδηγήσει γρήγορα αυτά τα αυτοκίνητα ήταν Θεός! Όποιος μπόρεσε να τους περάσει χαλινάρι είχε ικανότητες, ήταν ο ιππότης με την αστραφτερή πανοπλία, τουλάχιστον στα δικά του μάτια! Ήταν η δοκιμασία που μετρούσε, ήταν ο πήχης που έβαζες στον εαυτό σου και όσο πιο ψηλά τόσο πιο καλά!

Όμως αυτές οι ημέρες πέρασαν ανεπιστρεπτί και μην περιμένετε να επιστρέψουν, γιατί απλά δεν τις θέλει κανείς να επιστρέψουν. Ναι, εμάς μας άρεσαν (ίσως γιατί αυτές είχαμε) μας έφτιαξαν, μας έχτισαν, μας μεταμόρφωσαν από παιδάκια σε μεγάλα παιδάκια (!), αλλά σήμερα είναι θλιβερά απομεινάρια ημερών που κανείς από τους νέους σήμερα δεν θα ήθελε να ζήσει! Και γιατί να θέλει να τις ζήσει, τα κριτήρια, οι αξίες είναι πλέον όλα διαφορετικά. Το ωραίο, το άσχημο, τα θέλω των γενεών έχουν αλλάξει. Δεν είναι καλύτερα δεν είναι χειρότερα, απλά είναι άλλα.

Πάντα κάτι χάνουμε, πάντα κάτι κερδίζουμε και όποιος αναπολεί τις «παλιές καλές μέρες», απλά δεν μπορεί να καταλάβει ότι πρέπει να χαιρόμαστε αυτά που ζήσαμε! Οι επόμενες γενιές απλά θα ζήσουν… άλλα, που για αυτούς αυτό το «άλλο» θα είναι ότι καλύτερο!

Γι’ αυτό never lift-off! Ζήσε τη στιγμή, ζήσε τη ζωή σου, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα επαναληφθεί ποτέ.