Πάρτο τώρα

Αυτό που συμβαίνει σήμερα, η βασανισμένη από τις διαδοχικές οικονομικές κρίσεις ελληνική αγορά αυτοκινήτου δεν το φανταζόταν. Να υπάρχουν λεφτά και να μην υπάρχουν αυτοκίνητα. Οι λόγοι που οι εισαγωγικές εταιρείες αδυνατούν να ανταποκριθούν στη ζήτηση είναι λίγο πολύ γνωστοί. Και πρακτικά μεταφράζονται σε 8-9 μήνες αναμονής για την παράδοση ενός αυτοκινήτου που θα παραγγείλετε σήμερα-αύριο. Στις καλύτερες των περιπτώσεων. Διότι υπάρχουν και εκείνες που φτάνουν ή ξεπερνούν το έτος.

Το φαινόμενο δεν είναι φυσικά ελληνικό μόνο. Τα ίδια προβλήματα υπάρχουν παντού, σε πολλές αγορές ακόμη χειρότερα. Η αυτοκινητοβιομηχανία αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι. Μια σειρά γεγονότων, όπως ο κορωνοϊός, η έλλειψη ημιαγωγών και κάποιων πρώτων υλών, η αύξηση των τιμών της ενέργειας και οι περιβαλλοντικές δεσμεύσεις σε συνδυασμό με την πρόσω ολοταχώς πορεία προς την ηλεκτροκίνηση, έχουν δρομολογήσει μια σειρά αλλαγών. Οι οποίες όπως φαίνεται δεν θα είναι προσωρινές, αλλά θα οδηγήσουν σε ένα διαφορετικό μοντέλο παραγωγής και πώλησης. Συνεπώς και σε ένα διαφορετικό μοντέλο ιδιοκτησίας και χρήσης από όλους εμάς.

ACEA: Το πρόβλημα με τους ημιαγωγούς θα συνεχιστεί και το 2022

Οι προβλέψεις για τις επόμενες δεκαετίες κάνουν λόγο για λιγότερα ιδιόκτητα αυτοκίνητα, συνολικά λιγότερα αυτοκίνητα στο δρόμο, με ταυτόχρονη αύξηση του car sharing. Οι ηλεκτρονικές πλατφόρμες τεχνολογίας δεν διευκολύνουν απλά την ανάπτυξη αυτής της μορφής κινητικότητας. Πολύ σύντομα τα αυτοκίνητα θα σχεδιάζονται σύμφωνα με τις ανάγκες της πλατφόρμας μέσω της οποίας θα γίνεται η χρήση, και όχι το αντίθετο.

Οι μεγάλες εταιρείες δεν μπορούν και δεν θέλουν μάλλον να λύσουν το πρόβλημα του υψηλού κόστους πρώτων υλών και κατασκευής μικροεπεξεργαστών προς όφελος του ιδιώτη αγοραστή στοχεύοντας στον όγκο. Είναι εδώ και χρόνια ξεκάθαρο ότι η στρατηγική τους εστιάζει στο ποσοστό κέρδους και όχι στις πωλήσεις. Χάρη στον κορωνoϊό και στις παρενέργειές του, ελάφρωσαν από εργατικό και λειτουργικό κόστος, το οποίο θα κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους να μην ξαναφορτωθούν.

Σε ένα αυτοκίνητο που θα παράγεται για να χρησιμοποιηθεί μαζικά, σαν ένα χαμηλής (αν όχι ανύπαρκτης) συναισθηματικής αξίας εργαλείο που βρίσκει παρατημένο στο δρόμο προς ενοικίαση ο καθένας, η αύξηση του κόστους από την ακριβή ενέργεια, τον ακριβό χάλυβα ή το αλουμίνιο, το ακριβό microchip κ.λπ, είναι απλώς ένα δεκαδικό ψηφίο στους υπολογισμούς απόσβεσης της αξίας του. Και σίγουρα όχι το πρώτο δεκαδικό. Από το 3ο, 4ο και κάτω… Και πού είναι το κακό με αυτό; Αν είσαι η πλατφόρμα ή το εργοστάσιο, ίσως πουθενά. Αν είσαι ένας ιδιώτης όμως που με κόπο μετρά και το τελευταίο ευρώ για να κάνει πραγματικότητα το όνειρο του καινούριου αυτοκινήτου, υπάρχει θέμα.

Για να λυθεί το πρόβλημα διαθεσιμότητας των ημιαγωγών οι εταιρείες αυτοκινήτου θα πρέπει να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, να συμμετάσχουν στην παραγωγή και να υιοθετήσουν ένα μοντέλο εφοδιασμού με σαφώς μεγαλύτερο κόστος. Αυτός είναι ένας μόνο από τους λόγους που δεν αναμένεται να δούμε στο ορατό μέλλον τις τιμές των αυτοκινήτων να πέφτουν. Οι τιμές των μετάλλων, της ενέργειας, τα περιβαλλοντικά τέλη και το R&D για το υδρογόνο, είναι μερικοί ακόμη.

Διαβασε για ποιο ηλεκτρικό αυτοκίνητο οι προπαραγγελίες έχουν φθάσει τις 200.000

Ο λόγος λοιπόν που τα αυτοκίνητα ακριβαίνουν δεν είναι η μειωμένη προσφορά και η αυξημένη ζήτηση. Αυτό ισχύει σε μεγάλο βαθμό στα μεταχειρισμένα, ειδικά σε αυτά που έχουν λίγα χρόνια και χιλιόμετρα στην πλάτη. Τα περισσότερα καινούρια αυτοκίνητα έρχονται με τιμή εκκίνησης πολλές φορές €2.000-3.000 υψηλότερη από αυτά που αντικαθιστούν. Και αυτό δεν θα αλλάξει. Για αυτό, παρά την περιορισμένη διαθεσιμότητα και τους αποκαρδιωτικούς χρόνους παράδοσης, η καλύτερη στιγμή για να παραγγείλετε το επόμενο και ίσως τελευταίο ιδιόκτητο αυτοκίνητό σας, είναι τώρα.