Ποδήλατο-ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

 

Πρακτικά οι διαδρομές με το ποδήλατο είναι απεριόριστες! Μπορείς να πας οπουδήποτε, είτε ακολουθώντας τον κλασικό δρόμο είτε μέσω πεζοδρομίων και πεζόδρομων, ήσυχων στενών και πάρκων, να διασχίσεις περιοχές ολόκληρες αποφεύγοντας τους επικίνδυνους κεντρικούς. Όλα είναι στο χέρι του ποδηλάτη ή για να τα λέμε καλύτερα …στο πόδι, στην ψυχή και στην θέλησή του. Φυσικά όλα εξαρτώνται και από το είδος του ποδηλάτου που χρησιμοποιεί και ανάλογα με την κατηγορία που αυτό κατατάσσεται, συνήθως επιλέγεται και η διαδρομή. Ο χρήστης mountain bike(και οι υποκατηγορίες του), θα προτιμήσει μια βόλτα στο βουνό όπου θα συνδυάσει το φυσιολατρικό του πάθος με τις ορθοπεταλιές σε χωμάτινα ορειβατικά μονοπάτια, με βαθμό δυσκολίας ανάλογα με τις ικανότητές του, και θα κουτρουβαλήσει τις κατηφοριές δοκιμάζοντας την ποιότητα λειτουργίας των αναρτήσεων. Μπορεί παράλληλα να το χρησιμοποιεί και στις καθημερινές του διαδρομές στην πόλη αν και οι μικροί τροχοί(26’’) και τα τακούνια στα λάστιχα κουράζουν και εκεί θα συναντήσετε περισσότερους με city bike, fitness ή ακόμα περισσότερους με trekking που είναι μια ιδιαίτερα δημοφιλής κατηγορία που κουμπώνει στις αστικές και γενικότερα ελληνικές συνθήκες των κακοτράχαλων δρόμων. Παρά την εξειδίκευση και την πληθώρα επιλογών και χρήσεων η βασίλισσα του ποδηλάτου παραμένει η κούρσα. Πανάλαφρες με εξωτικά υλικά και περιφερικά, με αναβάτες μοντελάκια ενδυματολογικού ποδηλατικού κώδικα, θα συναντήσετε σε κεντρικούς περιφερικούς ή επαρχιακούς δρόμους γιατί αυτή η κατηγορία ποδηλάτου ζητάει χιλιόμετρα. Μια διαδρομή 80 km θεωρείται ρουτίνα για τους κουρσάδες που επιλέγουν ανοιχτές διαδρομές όπως για παράδειγμα μια βόλτα μέχρι το Σούνιο από το κέντρο της πόλης. Σημασία έχει να εκμεταλλεύεσαι τις δυνατότητες του ποδηλάτου που καβαλάς, να βελτιώνεσαι και να απολαμβάνεις την βόλτα όπου και αν είναι αυτή.

 

Στην πόλη: Ξαφνικά δεν γίναμε Δανία, οι ποδηλατικές υποδομές της χώρας και κυρίως της Αθήνας είναι επιεικώς απαράδεκτες και οι διαδρομές αποκλειστικά για ποδήλατο, μετρημένες στα δάχτυλα αφηρημένου μαραγκού! Ευφυήματα κάποιων δημοτικών συμβούλων χαρακτηρίστηκαν ποδηλατόδρομοι μόνο και μόνο για την δόξα, όμως αμφιβάλω αν θα έβαζαν τα δικά τους παιδιά να ποδηλατούν σε μονοπάτια εβδομήντα εκατοστών οριοθετημένα από κράσπεδα και πακτωμένα μεταλλικά κολονάκια. Μοναδικός ποδηλατόδρομος που θυμάμαι με προδιαγραφές και πλάτος για δυο ποδήλατα, είναι αυτός που ξεκινάει από τον σταθμό του Ηλεκτρικού(ΗΣΑΠ) στην Κηφισιά και εκτείνεται για 4 km έως την Ερυθραία. Ένας κούκος όμως δεν φέρνει την ποδηλατική άνοιξη, παρόλο που τα ποδήλατα στους δρόμους και τα ποδηλατάδικα φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια εν καιρό κρίσης. Ο έλληνας αποφάσισε να βάλει το ποδήλατο στην ζωή του άλλος από μόδα, άλλος από άποψη, άλλος από ανάγκη, όμως δεν είναι όλα ρόδινα με ένα ποδήλατο στον δρόμο. Και φυσικά δεν μιλάμε για περιπτώσεις όπου η ποδηλατική παιδεία είναι καλλιέργεια χρόνων όπως για παράδειγμα δυο κατεξοχήν ποδηλατικές πόλεις όπως τα Τρίκαλα και το Μεσολόγγι. Αλλά για μια δύστροπη μητρόπολη που οι πολίτες της τώρα προσαρμόζονται με την ιδέα του ποδηλάτου. Στην πράξη θα αντιμετωπίσεις την απαξίωση ακόμα και τον θυμό οδηγών άλλων τροχοφόρων γιατί θεωρήσαι εμπόδιο που τους χαλάς την ημέρα Η ουσία είναι ότι στην πόλη πρέπει να αυτοσχεδιάσεις, να ξεπεράσεις τις φοβίες σου, να βρίσκεσαι σε εγρήγορση και  αποφεύγεις την συχνή σου παρουσία σε κεντρικές αρτηρίες. Επέλεξε τα στενάκια χάραξε εναλλακτικές διαδρομές και θα χρειαστεί να καβαλήσεις και κανένα πεζοδρόμιο, αλλά πάντα με σεβασμό και χωρίς να αιφνιδιάζεις στους πεζούς, γιατί μην ξεχνάς ότι το ποδήλατο δεν ακούγεται! Θα ανακαλύψεις συναρπαστικές διαδρομές και εικόνες ακόμα και στην πιο άχαρη γειτονιά και τότε θα καταλάβεις την αξία της βόλτας στην πόλη με το ποδήλατο. Θα την αναζητάς με κάθε ευκαιρία, όπως μια νυχτερινή τσάρκα πέριξ της Ακρόπολης, της Πλάκας και ένα σωρό κοντινοί και μακρινοί προορισμοί.

 

Στην Θάλασσα : Μια βόλτα στην θάλασσα είναι αναζωογονητική, πόσο μάλιστα καβάλα στο ποδήλατό μας. Οι ολυμπιακοί του 2004 άφησαν μια καλή προίκα στην παραλιακή που ουσιαστικά εκτείνεται σπό το ΣΕΦ μέχρι την Γλυφάδα. Στο σημείο εκκίνησης υπάρχει χώρος να παρκάρετε το αυτοκίνητό σας πριν ξεφορτώσετε το ποδήλατο αν δεν φτάσετε εκεί με αυτό και να ξεκινήσετε τη βόλτα σας γύρω από τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις προς το Φαληρικό Δέλτα πλάι στη θάλασσα. Το ευτύχημα είναι ότι το «παραλιακό μονοπάτι», το οποίο απλώνεται παράλληλα με τις γραμμές του τραμ μπορεί να σε οδηγήσει στην Γλυφάδα χωρίς να πατήσεις στον κεντρικό παραλιακό δρόμο που κάποιους θα τρομάξει ή στην καλύτερη θα τσιτώσει τις αισθήσεις και από χαλαρή και ξέγνοιαστη βόλτα θα μετατραπεί σε εφιάλτης ανάμεσα σε αυτοκίνητα. Μπορεί να μην υπάρχει ειδική χάραξη για ποδήλατα, όμως το φάρδος του πεζοδρομίου σου δίνει μια αίσθηση σιγουριάς. Τους καλοκαιρινούς μήνες μετά το Τροκαντερό ο πεζόδρομος που απλώνεται μπροστά γεμίζει ζωή και η συμβίωση του ποδηλάτη με τον πεζό απαιτεί σεβασμό, χαμηλές ταχύτητες και διακριτικό κουδούνισμα(αν υπάρχει) ώστε να ειδοποιούμε και να μην τρομάζουμε τον κόσμο. Το χειμώνα η κοσμοσυρροή αραιώνει και οι βόλτες γίνονται ιδανικές. Καθ’οδόν προς το Καλαμάκι ανακαλύπτεις ότι ο φαρδύς πεζόδρομος σε οδηγεί γρηγορότερα από τα μποτιλιαρισμένα της παραλιακής στον προορισμό σου. Στρίβουμε δεξιά προς τη μαρίνα και ποδηλατώντας ανάμεσα στα κότερα και τα δέντρα, κάνουμε αριστερά στο τέλος του δρόμου και πριν βγούμε στην παραλιακή στρίβουμε δεξιά, σε ένα καλά κρυμμένο πεζόδρομο που περνάει μπροστά από τις πλαζ του Καλαμακίου. Ακόμα και αν χρειαστεί να διασχίσεις τις γραμμές του τραμ υπάρχουν διαβάσεις οπότε δεν υπάρχει λόγος για ανησυχία, μόνο λίγη προσοχή χρειάζεται. Από το ύψος της Λεωφόρου Αλίμου ο πεζόδρομος πλάι στις γραμμές του τραμ απλώνεται μπροστά αφήνοντας μακριά την πολύβουη παραλιακή, ποδηλατώντας πλέον με όμορφη θέα την θάλασσα και περίπου μισή ώρα αργότερα πλησιάζεις προς τις εγκαταστάσεις του παλιού αεροδρομίου και του Αγ. Κοσμά. Εναλλακτικά μπορεί κανείς να περάσει απέναντι και να περιηγηθεί για ώρες στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις στον ήσυχο χώρο του πρώην αεροδρομίου ή να συνεχίσει την πορεία προς Γλυφάδα στρίβοντας μετά την πίστα καρτ δεξιά προς το κολυμβητήριο. Από εκεί ξεκινάει ένα πλακόστρωτο μονοπάτι παράλληλα με τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις του Αγ. Κοσμά και σύντομα πλησιάζει το κέντρο της Γλυφάδας. Η διαδρομή είναι βατή χωρίς υψομετρικές διαφορές που θα κουράσουν και προσφέρεται ακόμα και για αρχάριους που πρωτοκαβαλούν το ποδήλατό τους. Από εκεί και πέρα όλα εξαρτώνται από την διάθεση, τις δυνάμεις στα πόδια σας και την φυσική σας κατάσταση, ώστε αν αντέχετε να συνδυάζεται μπάνιο και ποδηλασία προς τα λιμανάκια της Βουλιαγμένης. Ή ακόμα πιο κάτω αν το λέει η ψυχή σας!

 

Στο βουνό: Υμηττός, Πάρνηθα-Βασιλικά κτήματα, Ποικίλο όρος! Τρία όμορφα χαρακτηριστικά σημεία που αγκαλιάζουν το λεκανοπέδιο και σε ταξιδεύουν στις ομορφιές του βουνού. Σε λιγότερο από ώρα από οποιοδήποτε περιοχή της τσιμεντούπολης μπορείς να βρεθείς στο ορεινό περιβάλλον να συναντήσεις ότι έχει απομείνει από χλωρίδα και πανίδα που ευτυχώς ακόμα υπάρχει και οφείλεις να σεβαστείς. Ευτυχώς το ποδήλατο είναι οικολογικό και δεν καταστρέφει, όπως τα μηχανοκίνητα. Εδώ θα συναντήσεις κυρίως τους Mountainάδες σε ζευγάρια ή σε παρέες να κυκλώνουν τα μονοπάτια ή σε πολύ extreme καταστάσεις να ξεφυτρώνουν από το πουθενά. Χαρακτηριστική διαδρομή στον Υμηττό αυτή του Κουταλά και της Καλοπούλας, της Πάρνηθας από το τελεφερίκ προς Μπάφι και στο Ποικίλο όρος από Δαφνί  προς θέατρο Πέτρας στην Πετρούπολη. Φυσικά οι επιλογές διαδρομών είναι πάρα πολλές και καλό είναι να ζευγαρώνετε με κάποιον που γνωρίζει για να απολαύσετε καλύτερα την βόλτα σας και να μην βρεθείτε νύχτα στο βουνό! Τα Βασιλικά κτήματα αποτελούν παραδοσιακό προορισμό εντουράδων, αλλά τώρα υπερτερούν τα mountain bikes στις όμορφες σκιερές κυκλικές διαδρομές που μπορείς να εναλλάσσεις για ώρες. Εναλλακτική κοντινή λύση εντός πόλης, το Άλσος Συγγρού όπου πραγματικά είναι ιδανικό και για να αρχίσεις την πρώτη σου επαφή με τα χώματα σε βατά μονοπάτια, αλλά και για να καλλιεργήσεις το ταλέντο σου μέσα από προπόνηση σε πιο τεχνικά σημεία του άλσους.